Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
gevolgtrekking, dat “de boze daden, die ze verrichten, niet wezenlik zondig zijn, noch moeten
aangezien worden als hun schending van de Goddelike wet, en dat er dientengevolge voor
hen geen noodzaak bestaat, òf om hun zonden te. belijden, —f om ze door berouw af te
breken.” Derhalve verklaarden ze, dat zelfs een van de gruwelikste zonden, “algemeen
beschouwd als een ergerlike schending van de Goddelike wet, in het oog van God geen zonde
is,” wanneer die door een van de uitverkorenen bedreven wordt, “omdat het een van de noodzakelike
en onderscheidende karaktertrekken van de uitver-korenen is, dat ze niets doen
kunnen, dat òf Gode onwelgevallig is, òf door de wet wordt verboden.”
Deze gruwelike leer is in beginsel dezelfde als de latere leer van populaire opvoeders en
godgeleerden,— dat er name- lik geen onveranderlike Goddelike wet, als standaard van wat
recht is, bestaat, maar dat de standaard van de zedeleer door de maatschappij zelf wordt
aangegeven, en aanhoudend ver-andering heeft ondergaan. Al zulke denkbeelden openbaren
ingeving van dezelfde grote geest,— van hem, die het waagde, zelfs onder de zondeloze
bewoners van de hemel zijn werk te doen van te zoeken, de rechtvaardige beperkingen van
Gods wet omver te halen. De leer dat Goddelike bepalingen het karakter van de mens
onveranderlik vaststellen, had er velen toe geleid, de wet Gods zo goed als te verwerpen.
Wesley stelde zich standvastig tegen de dwaling van de Antinomiaanse leraren, en toonde aan,
dat deze leer, die tot Antinomianisme voerde, tegen de Schriften was. “De zaligmakende
genade Gods is aan alle mensen verschenen.” “Dit is goed en aangenaam voor God, onze
Zaligmaker, welke wil dat alle mensen zalig worden, en tot kennis van de waarheid komen.
Want er is één Middelaar Gods en der mensen, de mens Christus Jezus, die zichzelf gegeven
heeft tot een rantsoen voor allen.” De Geest Gods wordt vrijelik geschonken, ten einde
iedereen in staat te stellen, de genademiddelen aan te grijpen. Aldus “verlicht Christus, het
waarachtige Licht, iedere mens, komende in de wereld.” De mens mist de zaligheid door
eigenwillige weigering van de gave des levens.
In antwoord op de stelling, dat bij de dood van Christus de voorschriften van de tien
geboden met de ceremoniële wet waren weggedaan, sprak Wesley: “De zedewet, in de tien
geboden vervat, en door de profeten als bindend voorgeschreven, heeft Hij niet weggedaan.
Het doel van Zijn komst was niet, enig gedeelte ervan te herroepen. Dit is een wet, die nooit
kan gebroken worden, die ‘vaststaat als de getrouwe getuige in de hemel.’ . . . Deze werd van
het begin van de wereld ‘geschreven niet op stenen tafelen,’ maar in de harten van alle
mensekinderen, wanneer ze uit de handen van de Schepper voortkwamen. En hoezeer ook de
letters, eenmaal door de vinger Gods geschreven, nu in grote mate door de zonde onleesbaar
zijn gemaakt, toch kunnen ze niet geheel en al uitgewist worden, zo lang wij enige wetenschap
hebben van goed en kwaad. Ieder deel van deze wet moet voor het ganse mensdom en in alle
eeuwen van kracht blijven, als niet afhankelik van tijd of plaats, of andere wisselvallige omstandigheden,
maar van de natuur Gods en de natuur van de mens, en hun onveranderlike
verhouding tot elkander.
177