Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
John Wesley zei over de beschuldigingen tegen hem en zijn medegenoten: “Sommigen
beweren, dat de leringen van deze mannen vals, misleidend en dweepachtig zijn; dat ze nieuw
zijn, en er tot nu toe nooit van gehoord is; dat ze kwakerij, fanatisme, en Roomse instellingen
zijn. Al deze voorwendselen zijn reeds met wortel en al geveld, daar er klaarlik bewezen is,
dat iedere tak van deze leer de duidelike leer van de Bijbel is, welke door onze eigen kerk
uitgelegd wordt. Derhalve kan hij niet vals of misleidend wezen, ten minste wanneer de
Schrift waarheid is.” “Anderen geven voor, dat ‘hun leerstellingen te strikt zijn; dat ze het pad
naar de hemel te nauw maken.’ En dat is in der waarheid de oorspronkelike tegenwerping,
(gelijk het lang bijna de enige was), en ligt heimelik op de bodem van duizend andere, die
zich in verschillende vormen voordoen. Maar maken ze het pad naar de hemel enigszins
nauwer, dan onze Heer en Zijn apostelen het deden? Is hun leer strikter dan die van de Bijbel ?
Overdenkt slechts een paar duidelike teksten: ‘Gij zult de Heer uw God liefhebben met geheel
uw hart, en met geheel uw ziel, en met geheel uw kracht, en met geheel uw verstand; en uw
naaste als uzelf.’ ‘Van elk ijdel woord, hetwelk de mensen zullen gesproken hebben, zullen
ze reken- schap geven in de dag van het oordeel.’ ‘Hetzij dan dat gijlieden eet, hetzij dat gij
drinkt, hetzij dat gij iets anders doet, doet het al ter ere Gods.’
“Indien hun leer strikter is dan deze, zo hebben ze schuld; maar gij zijt in uw geweten
overtuigd, dat het niet zo is. En wie kan één jota minder strikt wezen zonder het woord Gods
te verdraaien? Kan enige bewaarder van de verborgenheden Gods getrouw bevonden worden,
indien hij enig deel van die heilige uitspraken verandert? Neen. Hij kan er niets van afdoen;
hij kan niets verzachten; hij is onder verplichting van aan alle mensen te verklaren: ‘Ik mag
de Schriften niet verlagen om voor uw smaak te passen. Gij moet u tot de Schrift opheffen, of
voor eeuwig vergaan.’ Dit is de wezenlike grond van dat algemene schreeuwen over ‘de
liefdeloosheid van deze mensen.’ Liefdeloos, zijn ze dat? In welk opzicht? Voeden ze de
hongerigen niet, en kleden ze niet de naakten? ‘Neen, dat is het niet; daarin komen ze niet te
kort; maar ze zijn zo liefdeloos in hun oordeel! denken, dat niemand zalig kan worden, dan
die met hen hetzelfde pad bewandelt.’
De geestelike achteruitgang, die juist v——r de tijd van Wesley aan het licht getreden was,
was in hoge graad het gevolg van Antinomiaans onderwijs. Velen hielden het er voor, dat
Christus de zedewet had afgeschaft, en dat de Christenen derhalve onder geen verplichting
stonden om die te houden; dat een gelovige vrijgesteld is van de “slavernij van goede werken.”
Anderen, die dan nog de eeuwigdurendheid van de wet toestemden, verklaarden, dat het voor
predikers onnodig was, het volk te vermanen tot gehoorzaamheid aan de voorschriften ervan,
daar degenen, die God tot zaligheid verkoren had, “door de onweerstaanbare prikkel van de
Goddelike genade tot beoefening van vroomheid en deugd zouden worden geleid,” terwijl
diegenen, die tot eeuwige straf gedoemd waren, “niet bij machte waren om aan de Goddelike
wet te gehoorzamen.”
Anderen, die zich evenzo aan de stelling hielden, “dat de uitverkorenen niet van de genade
kunnen vervallen of de Goddelike gunst verbeuren,” kwamen tot de nog schrikkeliker
176