Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
tranen verduisterd,het vreselik schouwspel van muren,door vreemde benden omsingeld. Hij
vernam het gedruis van de legerscharen, zich in orde stellende tot de aanval. Hij hoorde de
stem van moeders en kinderen in de belegerde stad, roepende om brood. Hij zag zijn heilig
en prachtig huis, zijn paleizen en torens, overgegeven aan de vlammen, en niets meer dan een
hoop smeulende bouwvallen op de plaats, waar ze eens gestaan hadden.
Door de eeuwen heen blikkend aanschouwde Hij het verbondsvolk in ieder land verstrooid,
als wrakken op een woeste kust. In de tijdelike straf, die hun kinderen zou treffen, zag Hij
slechts de eerste teug uit die beker des toorns, die ze bij het laatste oordeel tot de bodem toe
zouden moeten ledigen. Goddelik medelijden, smachtende liefde uitten zich in de smartelike
woorden: “Jeruzalem, Jeruzalem! gij, die de profeten doodt en stenigt, die tot u gezonden zijn!
hoe menigmaal heb Ik uw kinderen willen bijeen vergaderen, gelijkerwijs een hen haar
kiekens bijeenvergadert onder de vleugelen; en gijlieden hebt niet gewild!” O dat gij, een
volk begunstigd boven ieder ander, de tijd van uw bezoeking gekend hadt, en de dingen, die
tot uw vrede dienen! Ik heb de gerichtsengel teruggehouden; heb u tot berouw aangespoord,
maar tever-geefs. Het zijn niet alleen dienstknechten, afgevaardigden en profeten, die gij
teruggewezen en verworpen hebt, maar de Heilige Israëls, uw Verlosser. Indien ge vernietigd
wordt, hebt ge het alleen uzelf te wijten. “Gij wilt tot Mij niet komen, opdat gij het leven
moogt hebben.”
Christus zag in Jeruzalem een beeld van de wereld, verhard in ongeloof en opstand, en
zich haastende naar het gericht Gods. De ellende van een gevallen geslacht, op Zijn ziel
drukkend, perste die uiterst bittere kreet van Zijn lippen. Hij zag het verhaal van de zonde
geschetst in menselike ellende, tranen en bloed; Zijn hart was vervuld met oneindig
medelijden voor de bezochten en lijdenden op aarde; Hij smachtte er naar, hen allen te mogen
verlichten. Maar zelfs Zijn hand vermocht de vloed van de menselike ellende niet te stuiten;
weinigen zouden zoeken naar hun enige Hulpbron. Hij was gewillig, Zijn ziel uit te storten in
de dood, om de zaligheid binnen hun bereik te brengen; maar slechts weinigen wilden tot
Hem komen, opdat zij het leven mochten hebben.
De Majesteit des hemels in tranen! De Zoon van de oneindige God bewogen in de geest,
nedergebogen door zielsangst! De gehele hemel was met verwondering vervuld over het
schouwspel. Dit toneel openbaart ons het verschrikkelike van de zonde; het toont aan, hoe
moeielik de taak is, zelfs voor de oneindige macht, om de schuldige te redden van de gevolgen
van het overtreden van de wet Gods. Jezus, neerblikkende op het laatste geslacht, zag de
wereld medegesleept door een bedrog, gelijkend op hetgeen de ondergang van Jeruzalem ten
gevolge had. De grote zonde van de Joden was hun verwerping van Christus; de grote zonde
van de Christenwereld zou zijn hun verwerping van Gods wet, het fondament van Zijn
heerschappij in hemel en op aarde. De geboden van Jehova zouden versmaad en geminacht
worden. Miljoenen,gebonden door de zonde, slaven van Satan, veroordeeld om de tweede
dood te ondergaan, zouden weigeren te luisteren naar de woorden der waarheid in hun dag
van bezoeking. Vreselike blindheid! Verwonderlike begoocheling!
9