Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
dwaze der wereld heeft God uitverkoren, opdat Hij de wijzen beschamen zou.” “Want het
dwaze Gods is wijzer dan de mensen: en het zwakke Gods is sterker dan de mensen.”
Froment begon zijn werk als schoolmeester. De waarheden, die hij de kinderen in de
school leerde, herhaalden ze in hun woningen. Al spoedig kwamen de ouders om de Bijbel te
horen uitleggen, totdat de schoolkamer gevuld was met aandachtige toehoorders. Nieuwe
Testamenten en traktaten werden vrij rondgedeeld, en bereikten velen, die niet openlik
durfden komen om naar de nieuwe leer te luisteren. Na een tijd werd deze arbeider ook
gedwongen om te vluchten: maar de door hem onderwezen waarheden hadden zich vastgezet
in de harten van de mensen. De Hervorming was geplant, en werd sterker en breidde zich uit.
De predikers keerden terug, en door hun arbeid werd de Protestantse eredienst eindelik te
Génève ingesteld.
De stad had zich reeds voor de Hervorming verklaard, toen Calvijn na veel omzwervingen
en wisselvalligheden de poorten binnenkwam. Van zijn laatste bezoek aan zijn geboortplaats
wederkerende, was hij op weg naar Bazel; maar hij vond de hoofdweg bezet door de legers
van Karel V., en was gedwongen een omweg door Génève te maken. In dit bezoek erkende
Farel Gods hand. Ofschoon Génève het hervormde geloof aangenomen had, bleef er daar nog
een groot werk te verrichten. Het is niet bij gemeenten maar bij enkele personen, dat de
mensen tot Göd bekeerd worden; het werk van de wedergeboorte moet in hart en geweten
gewrocht worden door de kracht van de Heilige Geest, en niet door de dekreten van koncilieën.
Hoewel het volk van Génève het gezag van Rome afgeschud had, waren ze niet zo gewillig,
de zonden op te geven, welke onder die regering de overhand hadden gehad. De reine
gronddenkbeelden van het evangelie hier te vestigen, en dit volk te bereiden tot waardige
vervulling van de plaats, waartoe de Voorzienigheid hen scheen te roepen, was geen lichte
taak.
Farel hield er zich van verzekerd,dat hij in Calvijn iemand gevonden had, die zich met
hem zou kunnen verbinden tot het verrichten van dit werk. In de naam van God bad hij de
jonge evangelist plechtig 1 Kor. 1:27, 25. daar te blijven arbeiden. Calvijn schrok daarvoor
terug. Beschroomd en vredelievend van aard, was hij bang voor de stoutmoedige,
onafhankelike, en zelfs heftige geest van de inwoners van Génève. Zijn zwakke gezondheid,
verbonden met zijn liefde tot de studie, liet hem de afzondering zoeken. Gelovende, dat hij
met zijn pen het best de zaak van de hervorming kon dienen, wenste hij een stille schuilplaats
te vinden om te kunnen studeren, en vandaar uit door de pers de kerken te onderwijzen en op
te bouwen. Maar Farels plechtige vermaning kwam tot hem als een roepstem uit de hemel, en
hij durfde niet weigeren. Het scheen hem toe, zei hij, “alsof Gods hand zich uitstrekte van de
hemel, hem aanvatte, en hem onherroepelik aan de plaats bond, die hij zo spoedig had wensen
te verlaten.”
In deze tijd was de zaak van de Protestanten door veel gevaren bezet. De banvloek van de
paus werd tegen Génève geslingerd, en machtige volken bedreigden de stad met verwoesting.
157