Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
aantal toehoorders aan, en werd het veiliger geacht, buiten de stad samen te komen. Een grot
aan de kant van een diepe, nauwe kloof, waar bomen en overhangende rotsen de afzondering
nog volkomener maakten, werd tot plaats van samenkomst gekozen. Kleine groepjes, die de
stad langs verschillende wegen uitgingen, slopen ongemerkt daarheen. In dit afgelegen oord
werd de Bijbel gelezen en uitgelegd. Hier werd het Avondmaal des Heren voor de eerste maal
door de Protestanten van Frankrijk gevierd. Van deze kleine kerk werden verscheidene trouwe
evangelisten uitgezonden.
Nog eenmaal keerde Calvijn naar Parijs terug. Hij kon zelfs nu nog de hoop niet opgeven,
dat Frankrijk als een volk de Hervorming zou aannemen. Maar hij vond bijna iedere deur
gesloten voor zijn werk. Het evangelie onderwijzen was de rechte weg naar de brandstapel
inslaan, en hij besloot eindelik om naar Duitschland te vertrekken. Nauweliks had hij
Frankrijk verlaten, of een storm barstte over de Protestanten los, die, was hij gebleven, hem
stellig zou hebben medegesleept in de algemene ondergang.
De Franse hervormers, begerig om hun land gelijke tred te zien houden met Duitschland
en Zwitserland, besloten, de bijgelovigheden van Rome zulk een stoute slag toe te dienen, dat
het gehele volk opgeschrikt zou worden. Gevolgelik werden er op één nacht door geheel
Frankrijk plakkaten aange- plakt, waarin de mis werd aangevallen. In plaats van de
Hervorming aan te helpen, bracht deze voortvarende maar slecht overlegde beweging niet
alleen de bewerkers ervan, maar ook de vrienden van het hervormde geloof door geheel
Frankrijk ten val. Het verschafte aan de Roomsen dat, waarnaar ze reeds lang hadden
uitgezien,— een voorwendsel, om de algehele uitroeiing van de ketters te eisen als
onruststokers, die gevaarlik waren voor de veiligheid van de troon, en voor de vrede van de
natie.
Door de ene of andere geheime hand — hetzij van een onvoorzichtige vriend of slimme
vijand, dat is nooit aan het licht gekomen — werd een van die plakkaten aan de deur van de
private kamer van de koning gehecht. De vorst stond verslagen. In dit stuk werden
bijgelovigheden, die eeuwen lang geëerd geworden waren, met een onverbiddelike hand
aangevallen. En de voorbeeldeloze stoutmoedigheid van deze krachtige en overwachte
uitspraken aan de koning op te dringen, wekte de toorn van de vorst op. In verbazing stond
hij enige tijd bevend en sprakeloos. Toen uitte zich zijn woede in de vreselike woorden:
“Grijpt allen zonder onderscheid, die verdacht worden van Lutherse ketterij. Ik zal ze allen
uitroeien.” De teerling was geworpen. De koning had besloten, zich algeheel aan de kant van
Rome te stellen.
Dadelik werden er maatregelen genomen voor de gevangenneming van iedere Lutheraan,
te Parijs woonachtig. Een arme ambachtsman, aanhanger van het hervormde geloof, die
gewoon geweest was de gelovigen op te roepen tot bijwoning van de geheime vergaderingen,
werd gegrepen; en onder bedreiging van onmiddellik op de brandstapel gedood te zullen
worden, ontving hij last, de pauselike afgezant naar de woning van iedere Protestant in de stad
151