Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
uitgenodigd werd om te komen. Scharen stroomden naar de diensten. Niet alleen de kapel,
maar ook de voor-zalen en gangen waren bezet. Duizenden kwamen er iedere dag samen,—
edellieden, staatsmannen, wetgeleerden, koopmannen en ambachtslieden. De koning, in
plaats van de Ver-gaderingen te vebieden, beval dat twee van de kerken van Parijs zouden
opengesteld worden. Nooit tevoren was de stad z— bewogen geweest door het woord van
God. De geest des levens uit de hemel scheen over het volk uitgestort te zijn. Matigheid,
reinheid, orde en nijverheid namen de plaats in van dronkenschap, losbandigheid, twist en
luiheid.
Maar de priesterschap zat niet stil. De koning bleef nog weigeren, om een einde aan het
prediken te maken, en daarom richtten ze zich tot de bevolking. Geen middelen werden
gespaard om de angst, de vooroordelen, en de dweepzucht van de onwetende en bijgelovige
menigten op te wekken. Zich blindelings aan zijn valse leraren overgevende, bekende Parijs,
gelijk Jeruzalem van ouds, de tijd van zijn bezoeking niet, noch de dingen, die tot zijn vrede
dienden. Twee jaren lang werd het woord Gods in de hoofdstad gepredikt; maar terwijl er
velen waren, die het evangelie aannamen, verwierp de meerderheid van het volk het. De
verdraagzaamheid van koning Frans was slechts voor de schijn geweest,om zijn eigen
doeleinden te bereiken, en de pausgezinden slaagden erin, het gezag te herwinnen. De kerken
werden weder gesloten, en de brandstapel opgericht.
Calvijn was nog te Parijs, en bereidde zich door studie, overpeinzingen en gebed voor op
zijn toekomstige werk, en hield aan, het licht te verspreiden. Eindelik echter kwam hij onder
verdenking. De overheden besloten hem naar de vlammen te brengen. Zichzelf veilig
wanende in zijn afzondering, dacht hij niet aan gevaar, toen er vrienden zijn kamer
binnenstormden met de tijding, dat er beambten op weg waren om hem gevangen te nemen.
Op hetzelfde ogenblik hoorden ze een luid kloppen aan de buitendeur. Er was geen tijd te
verliezen. Sommige van de vrienden hielden de beambten aan de deur aan de praat, terwijl
anderen de hervormer hielpen om zich uit een venster neer te laten, zodat hij zich in aller ijl
naar de voorsteden kon begeven. Hier vond hij schuilplaats in de woning van een werkman,
die een vriend van de Hervorming was, vermomde zich in de klederen van zijn gastheer, en
begaf zich met een schoffel over de schouder op weg. Zuidwaarts reizende, vond hij opnieuw
bescherming binnen Margaretha’s gebied.1Zie D’Aubigné, “History of the Reformation in
the Time of Calvin,” boek 2, Kap. 30.
Hier vertoefde hij enige maanden, veilig onder de bescherming van machtige vrienden, en
zich als tevoren met de studie bezighoudende. Maar hij had zijn hart gezet op de evangelisatie
van Frankrijk, en kon niet langer werkeloos blijven. Z— spoedig de storm enigszins bedaard
was, zocht hij een nieuw arbeidsveld te Poitiers, waar er een hogeschool was, en waar de
nieuwe inzichten reeds gunstig waren ontvangen. Personen van alle klassen luisterden gaarne
naar het evangelie. Er was geen openbare prediking, maar aan de woning van de
hoofdmagistraat, in zijn eigen tehuis, en somtijds ook in een publieke tuin, verklaarde Calvijn
de woorden van het eeuwige leven aan hen, die wensten te luisteren. Mettertijd groeide het
150