Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
niet de plichten van een priester; maar hij werd een lid van de geestelikheid, droeg de titel van
zijn ambt, en ontving een toelage uit hoofde daarvan. Daar hij nu gevoelde, dat hij nooit
priester kon worden, gaf hij zich voor een tijd aan de studie van de wet, maar liet dit plan
eindelik varen, en besloot, zijn leven aan het evangelie te wijden. Hij aarzelde echter om in
het openbaar als leraar op te treden. Van nature was hij beschroomd, en ging gebukt onder het
gevoel van de gewichtige verantwoordelik- heid van het ambt; daarbij verlangde hij, zich nog
verder aan de studie te wijden. Eindelik echter gaf hij gehoor aan de ernstige aandrang van
zijn vrienden. ” Verwonderlik is het,” zei hij, “dat iemand van een z— lage afkomst tot zulk
een grote waardigheid zou verheven worden.”
Calvijn begon zijn werk zonder ophef, en zijn woorden waren als de dauw, die verfrissend
op de aarde nederzijgt. Hij had Parijs verlaten, en was nu in een provinciestad, onder de
bescherming van prinses Margaretha, die, daar ze het evangelie liefhad, haar bescherming tot
de volgelingen ervan uitstrekte. Calvijn was nog een jongeling met een zachtzinnig, stil
voorkomen. Zijn werk begon bij het volk in hun woningen. Omringd door de leden van het
huisgezin las hij de Bijbel, en legde de waarheden van de verlossing open. Zij, die de
boodschap hoorden, brachten de goede tijding aan anderen, en al spoedig vertrok de leraar uit
de hoofdstad naar de rondom liggende dorpen en gehuchten. Hij vond toegang tot kasteel en
hut, en arbeidde voort, het fondament leggende van kerken, waaruit onversaagde getuigen
voor de waarheid zouden voortkomen.
Na enige maanden bevond hij zich weder te Parijs. Er heerste een ongewone opschudding
in de kring van geleerden en studenten. De studie van de oude talen had de mensen naar de
Bijbel gedreven, en velen, wier harten koud bleven voor de waarheden, daarin vervat,
bespraken ze met gretigheid, en bestreden zelfs de kampvechters van het Romanisme.
Ofschoon Calvijn een vaardig strijder was op het gebied van godsdienstige twistvragen, had
hij een hogere roeping te vervullen dan die van deze praatzieke scholasten. De geest van de
mensen was wakker geschud, en nu was het tijd, om hun de waarheid te ontvouwen. Terwijl
de zalen van de universiteiten weerklonken van de galm van de godsdienstige twistgesprekken,
ging Calvijn van huis tot huis, verklaarde de Bijbel aan het volk, en sprak tot hen van Christus
en die gekruist.
Onder Gods voorzienigheid zou Parijs nogmaals een uitnodiging ontvangen om het
evangelie aan te nemen. De roepstem van Lefèvre en Farel was verworpen, maar opnieuw
zouden alle klassen in die grote hoofdstad de boodschap horen. De koning had om
staatkundige redenen nog niet geheel en al de partij van Rome tegen de Hervorming gekozen.
Margaretha klemde zich nog vast aan de hoop, dat het Protestantisme in Frankrijk de
overwinning zou behalen. Ze besloot, het hervormde geloof te Parijs te laten prediken.
Tijdens de afwezigheid van de koning gelastte ze een Protestantse leraar, het in de kerken van
de stad te verkondigen. Toen dit door de pauselike geesteliken verboden werd, zette de prinses
het paleis ervoor open. Een vertrek werd tot kapel ingericht, en er werd bekend gemaakt, dat
er iedere dag op een bepaald uur zou gepredikt worden, en dat het volk van alle rang en stand
149