Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
verstaan. Ik zal mijn dienst in de kerk wijden aan de eer van God, de lof van Zijn enige Zoon,
de redding van zielen, en hun onderwijs in het ware geloof.” Ofschoon sommigen van de
geesteliken niet met zijn plan instemden, en hem ervan trachtten af te brengen, bleef Zwingli
standvastig. Hij verklaarde, dat hij geen nieuw stelsel dacht in te voeren, maar zich aan het
oude stelsel meende te houden, dat de kerk in vroegere tijden van grotere zuiverheid had
gediend.
Reeds begon er belangstelling te ontwaken in de waarheden, die hij verkondigde, en het
volk kwam in groten getale bijeen om naar zijn prediking te luisteren. Velen, die sedert lang
het kerkgaan opgegeven hadden, bevonden zich onder zijn toehoorders. Hij begon zijn
bediening met de Evange- lieën te openen, en aan zijn hoorders het door de Geest inge- geven
verhaal van het leven, het onderwijs, en de dood van Christus voor te lezen en uit te leggen.
Hier, evenals te Einsiedeln, stelde hij Gods woord voor als het enig onfeilbaar gezag, en
Christus’ dood als het enig volmaakte offer. “Het is tot Christus,” sprak hij, “dat ik u wens te
voeren,— tot Christus, de ware bron van zaligheid.” Mensen van alle klassen, van staatsman
en geleerde af tot handwerksman en landbouwer toe, verdrongen zich om de prediker. Met
diepe belangstelling luisterden ze naar zijn woorden. Hij verkondigde niet alleen het aanbod
van vrije verlossing, maar bestrafte onbeschroomd de slechtheid en het bederf van die tijd.
Velen verlieten de domkerk God verheerlikende. “Deze man,” zeiden ze, “predikt de waarheid.
Hij zal onze Mozes worden, die ons uit deze Egyptiese duisternis zal uitleiden.” Maar
ofschoon zijn arbeid in het eerst met veel toejuiching ontvangen werd, ontwikkelde er zich
later tegenstand. De monniken stonden op om zijn werk te verhinderen, en zijn leer te
veroordelen. Velen hoonden en bespotten hem; anderen behandelden hem met onbeschoftheid,
en begonnen te dreigen. Zwingli echter verdroeg alles geduldig, en sprak: “Indien we
zondaren voor Christus willen winnen, moeten we leren, onze ogen voor veel dingen te
sluiten.”
Omstreeks deze tijd gebeurde er iets, dat de hervorming in de hand werkte. Zekere Luciaan
werd met enige van Luthers geschriften naar Zürich gezonden door een vriend van het
hervormde geloof te Bazel, welke aan de hand gaf, dat de verkoop van deze boeken een
krachtig middel zou kunnen worden om het licht alom te verspreiden. “Overtuig u,” schreef
hij aan Zwingli, “of deze man oordeel en vaardigheid genoeg bezit; als het u blijkt van ja, laat
hem dan van stad tot stad, dorp tot dorp, vlek tot vlek, ja van huis tot huis gaan, geheel
Zwitserland door, met de geschriften van Luther; en vooral zijn uitleg van het Onze Vader,
voor leken geschreven. Hoe meer die uitleg bekend wordt, hoe meer kopers er voor zullen
komen.” Op die wijze drong het licht door.
Op tijden,wanneer God de boeien van onwetendheid en bijgeloof begint te verbreken, is
het dat de Satan met de grootste kracht werkt om de mensen in donkerheid te hullen, en hun
kluisters nog vaster te klinken. Terwijl er in verschillende landen mannen opstonden, die het
volk vergiffenis en rechtvaardigmaking door het bloed van Christus voorstelden, begaf Rome
zich met vernieuwde ijver aan het werk om door de gehele Christenheid heen vergiffenis aan
117