Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
heengevoerd was. Deze onwetendheid was niet zonder doel; zo lang de keurvorst niets wist
van Luthers verblijfplaats, kon hij niets ontdekken. Hij overtuigde er zich van, dat de
hervormer veilig was, en met die kennis was hij tevreden.
De lente, zomer, en herfst gingen voorbij, de winter kwam, en nog altijd bleef Luther
gevangen. Aleander en zijn par-tijgangers juichten, daar het scheen of het evangelie weldra
uitgedoofd zou worden. Maar in de plaats hiervan was de hervormer bezig, zijn lamp uit de
voorraad der waarheid te vullen; en zou het licht ervan met helderder glans voortbreken. In
de welkome veiligheid van de Wartburg verheugde Luther zich enige tijd in zijn ontkoming
aan de hitte en het rumoer van de strijd. Maar hij kon niet lang bevrediging vinden in stilte en
rust. Aan een leven van bedrijvigheid en harde strijd gewoon, kon hij het slecht verdragen,
werkeloos te zijn. In die eenzame dagen stond de toestand van de kerk hem voor de geest, en
in wanhoop riep hij uit: “Helaas! er is niemand in deze laatste dagen van Zijn toorn, om als
een muur te staan voor de Heer,en Israël te redden!” Dan keerden zijn gedachten tot hemzelf
terug, en hij vreesde, beschuldigd te zullen worden van lafheid, door zich terug te trekken uit
de strijd. Hij verweet zich zijn luiheid en toegevendheid. Toch deed hij tegelijkertijd dageliks
meer dan voor één man mogelik scheen. Zijn pen rustte nooit. Terwijl zijn vijanden zich
vleiden, dat hij tot zwijgen gebracht was, waren ze verwonderd en versteld door tastbare
blijken dat hij nog werkte. Een menigte traktaten, uit zijn pen gevloeid, werden door
Duitschland verspreid. Hij bewees daarbij zijn landslieden een uiterst belangrijke dienst door
het Nieuwe Testament in het Duits te vertalen. Van uit zijn rotsachtig Patmos verkondigde hij
bijna een jaar lang het evangelie, en bestrafte de zonden en de dwalingen van de tijden.
Maar het was niet slechts om Luther voor de woede van zijn vijanden te beveiligen, zelfs
niet om hem een tijd van rust voor deze belangrijke arbeid te geven, dat God Zijn dienstknecht
van het toneel van de openbare strijd verwijderde. Er moesten kostbaarder gevolgen bereikt
worden dan deze. In de eenzaamheid en verborgenheid van zijn verblijf tussen de bergen was
Luther zonder aardse steun, en kon geen menseëer hem bereiken. Op die wijze werd hij
beveiligd tegen de trots en het zelfvertrouwen, die zo menigmaal het gevolg zijn van
welslagen. Door lijden en vernedering werd hij toebereid om andermaal in veiligheid te
wandelen op de duize-lingwekkende hoogte, waartoe hij zo plotseling verheven was.
Wanneer de mensen zich verheugen in de vrijheid, die de waarheid hun brengt, zijn ze
geneigd om diegenen te verhogen, die God gebruikt heeft om de ketenen van dwaling en
bijgeloof te verbreken. Satan tracht de gedachten en neigingen van de mensen van God af te
trekken, en ze op menselike werktuigen te vestigen; hij leidt er hen toe om alleen het werktuig
te eren, en de Hand, die al de gebeurtenissen van de voorzienigheid regelt, niet te achten. Te
dikwels slechts verliezen godsdienstige leiders, die alzo geprezen en geëerd worden, het
gevoel van hun afhankelikheid van God, en komen ertoe om op zichzelven te vertrouwen. Het
gevolg is, dat ze het verstand en het geweten van het volk zoeken te beheersen, dat geneigd is
tot hen op te zien om leiding, in plaats van tot het woord van God. Het werk van hervorming
wordt dikwels tegen gehouden, omdat zij, die het ondersteunen, aan deze geest toegeven.
111