Cultuurkiller (een thriller)

Met haar knie duwde ze de tafelstoel om en ze leunde er wat op.
Het hout kraakte vervaarlijk. Ze keek tevreden naar het zichtbaar
verzwakte hout en liep nog wat meer in de woning rond.
“Serieus, het is soms net het verhaal van Barabbas. Het volk
wordt zo opgehitst en misleid dat het bepaalde afwijkende ideeën,
of boodschappen die hen niet aanstaan, erger vindt dan moorden.
Zoals men Jezus om zijn boodschap liever gekruisigd zag dan de
moordenaar Barabbas. In tijden waar de kunstenaar -”met een diepe
kreun verschoof ze Cees’ bureau, waarbij zijn pennen op de grond
kletterden, “- bijna automatisch al verdacht wordt gevonden, is de
noodzaak Cultuurkillers het veld in te sturen weggevallen.”
Cees bewoog voorzichtig zijn hoofd wat verder. Het ging. Hij kon
een beetje met zijn hoofd draaien. Evenwel kon hij nog altijd geen
vinger bewegen. Hij keek in de richting van de badkamer en zag daar
Albert op zijn douchevloer liggen, in een plas bloed. Cees kneep zijn
ogen samen. Verbeeldde hij het zich nu, of ademde Albert zowaar
nog ? Zijn hart klopte in zijn keel.
Handen grepen onder zijn armen. Bettina hees Cees omhoog en zette
hem in de stoel.
“Onze grote reportervriend hier was zo ongeveer achter je geheim,
trouwens. Ik doe je dus een plezier door hem meteen ook te
liquideren. Deze is extra, zeg maar. Alle andere moorden waren
expliciete opdrachten van bovenaf, inclusief de boodschappen die
erbij hoorden. Ik stelde geen vragen, het grotere plan erachter werd
me eigenlijk bij jouw naam pas duidelijk. Wel ont-zettend irritant,
dat Chinees de hele tijd. Ik heb een boek moeten lenen uit de bi-“
Cees mompelde zacht:
“J-je h-h-hon-n-d ?”
Bettina keek hem verrast in de ogen.
“Zozo, je herstelt vlot. Ik heb je misschien toch nog een te lage dosis
gegeven. Maar je zult toch nog niet meteen je motorische functies
terugkrijgen, dus wat maakt het uit. Heb ik nog een beetje aanspraak.”
90 Cultuurkiller