Cultuurkiller (een thriller)

Hoofdstuk 1 – Andere koek
Verstoord keek hij naar het stoffige apparaat op zijn bijzettafeltje.
Het had gerinkeld en hem als zodanig gestoord in zijn gespannen
observering van een kat op zijn balkon die een nietsvermoedend
vogeltje aan het besluipen was. Hij keek terug naar het balkon; de kat
was zich aan het wassen, de vogel duidelijk gevlogen. De herhaalde
rinkel bracht nu ook de kat tot het verlaten van de scène. Soms had
hij zin om de telefoon helemaal uit de muur te rukken en voorgoed
onbereikbaar te blijven. Maar ja, de plicht riep. Hij schraapte zijn
keel en nam de hoorn op.
Er werd enkel gesproken:
“Vier over half tien.”
Een klik.
Een langgerekte tuuuuut tot de hoorn weer op diens houder rustte.
Cees wist voldoende. Hij keek naar zijn klok. Een krappe deadline
vandaag. Hij trok zijn meest onopvallende jas uit de kast en slenterde
in het zomerzonnetje de routineuze route naar het parkbankje.
Drie over half tien, meldde zijn horloge hem. Een vogeltje hupte
over het gras. Hij spiedde rond, maar zag geen kat. Ook niet in de
schaduwen. Kon hij maar de hele dag naar sluipende katten kijken.
Dat deed hij eigenlijk liever dan zijn echte werk. Maar ja, je moet
roeien met de talenten die je hebt. Hij merkte volstrekt niet de
schimmige gedaante die achter hem aan de andere kant van de bank
was gaan zitten - zoals hij deze eigenlijk nooit opmerkte. Terwijl
nochtans zijn zintuigen altijd op scherp stonden. Maar misschien
wou hij de gedaante ook nooit opmerken. De inhoud van de bruine
enveloppen die hem in de hand geduwd werden was doorgaans al
meer informatie dan hij wou bevatten.
René van Densen
9