Cultuurkiller (een thriller)

en dichters, zelfs antieke toneelstukken. De Muskiet scheen van
boven naar beneden over de kast en constateerde dat deze toch
echt tot de nok gevuld was. Mijn god, dit was misschien wel de
compleetste collectie binnenstedelijke ondergrondliteratuur die er in
de stad te vinden was. Terwijl Cees meestal nul belangstelling voor
het reilen en zeilen van de stad openbaarde.
Maar ook, constateerde hij teleurgesteld terwijl hij op de grond
rondscheen, van een onberispelijk propere man. Hij zou gerust een
heel etmaal naar de rugkaften kunnen kijken en zo de man achter
de aanschaf leren kennen, maar hij zocht voor de hand liggendere
aanwijzingen.
Hij draaide zich om en scheen zijn licht op de tafel. Een stapel
specifieke boeken. Één lag er open. Nieuwsgierig liep Albert erop af.
Zijn ogen werden groot toen hij de Chinese tekens zag. En de
monsterlijke illustratie van de bekende verraders in de muil van de
Duivel. Hij keek naar de keurig opgeschreven vertaling die ernaast
lag.
“De cultuur is klaar met je.”
Zijn oog dwaalde opzij af naar een ongewoon zicht. Een
keukenmessenset op de tafel. Tussen de boeken. Hij scheen zijn licht
erop en zag dat er één mes weg was. Albert voelde eensklaps ieder
laatste haartje op zijn lijf rechtop staan. En meteen terwijl hij zo op
scherp stond, hoorde hij zachte voetstappen buiten op de balustrade.
Moeilijk hoorbaar maar met de hoeveelheid adrenaline die nu plots
door zijn aderen gierde, voldoende om hem ineens zijn zaklamp uit
te doen draaien en zo stilletjes maar vlug mogelijk onder het bureau
in de buurt van de deur te kruipen.
De deur rammelde zachtjes met haar slot. Vervolgens zwaaide ze
langzaam en voorzichtig open. Alberts hart klopte in zijn keel. Zijn
handen omklemden zijn zaklamp en hij zat zichzelf in gedachten de
huid vol te schelden dat hij niet aan een ander wapen gedacht had.
Hij zou het met dit kleine plastic zakding moeten doen.
Voor het eerst in zijn carrière als journalist maakte hij zich zorgen
René van Densen
81