Cultuurkiller (een thriller)
In het culturele wereldje van de stad zwerft een geheimzinnige man rond. Niemand kent hem echt, niemand krijgt hoogte van hem. Maar hij sleept culturele titel na culturele titel binnen. En helpt deze vakkundig om zeep. Want dat is zijn vak... Hij is de Cultuurkiller. Plotseling wordt er een bizarre moord gepleegd in zijn directe netwerk. De Cultuuurkiller voelt de hete adem in zijn nek. Terwijl de politie en een vastberaden onderzoeksjournalist zich in de zaak vastbijten, moet hij vechten. Voor behoud van zijn opdracht, zijn geheimen... Voor zijn leven!
In het culturele wereldje van de stad zwerft een geheimzinnige man rond. Niemand kent hem echt, niemand krijgt hoogte van hem. Maar hij sleept culturele titel na culturele titel binnen. En helpt deze vakkundig om zeep. Want dat is zijn vak... Hij is de Cultuurkiller.
Plotseling wordt er een bizarre moord gepleegd in zijn directe netwerk. De Cultuuurkiller voelt de hete adem in zijn nek. Terwijl de politie en een vastberaden onderzoeksjournalist zich in de zaak vastbijten, moet hij vechten. Voor behoud van zijn opdracht, zijn geheimen... Voor zijn leven!
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Hij zwaaide met het mes.
“Ik wil het je vooral horen opbiechten. En daar kunnen we heel
rustig de tijd voor nemen hoor. Ik hoef nergens meer heen, daar heb
jij wel voor gezorgd.”
Bianca gaf een harde gil om hulp, maar Cees rende op haar af en
propte een panty in haar mond. Op het nachtkastje had hij blijkbaar
al tape klaarliggen want voor ze het wist zat haar mond dichtgeplakt.
Paniektranen liepen over haar wangen en ze keek Cees ongelovig
aan. En in een volledig bizarre bui vroeg ze zich ineens af of ze nu
een schone of een vuile panty in haar mond had.
Albert vloekte in zichzelf toen de paperclip klem zat. Hij trok nog
eens stevig aan het onding en haalde zijn halve wijsvinger open. Hij
vloekte nogmaals. Zoog op zijn vinger. Even telde hij in zichzelf
tot tien, en probeerde het toen met zijn linkerhand. De paperclip gaf
mee en hij hoorde iets klikken binnenin het slot. Hij greep de klink
en de deur zwaaide open.
Even bleef hij op de drempel staan. Toen zette hij zijn voet binnen het
domein. Het domein van Cees, de bizarre cultuurparasiet waarvan
hij zeker wist dat die op een of andere manier de kern van de hele
moordzaak vormde. Hij moest het enkel nog kunnen bewijzen. Zacht
sloot hij de voordeur weer achter zich en klikte zijn zaklamp aan.
Albert scheen zijn zaklamp in het rond. Boeken, overal boeken.
Hij wierp een snelle blik langs de ruggen, maar zag vooral
wereldgeschiedenis, filosofie, kunst, zeg maar het slag boeken dat
minder snel van een boekenmarkt meegenomen wordt dan een
beetje strandleesthriller. In de rondte schijnend zag hij zelfs zo snel
helemaal geen enkele guilty pleasure. Geen novelle, geen science
fiction, geen strip, zelfs niets dat wees op jeugdnostalgie. Dit was
de bibliotheek van een hoogopgeleid man of van iemand die zo over
wou komen. En aangezien hij Cees nog nooit zo over had voelen
komen, rees het besef dat er nog veel aan deze vreemde dorpsgek te
ontdekken was.
Zijn lichtstraal stopte bij een hele middenkast vol boeken over
de stad. Over de historie, bundels van bekende lokale schrijvers
80 Cultuurkiller