Cultuurkiller (een thriller)

Cees knipperde verrast met zijn ogen.
“Niet ?”
De man grinnikte.
“Doe niet zo naïef, Cees. Er is altijd een tweede schutter. Je
weet hoe zorgvuldig we te werk gaan. Wij wedden niet op één
paard.”
Hij keek nogmaals naar de deur en rond hem heen. In de verte zag
hij een bekende gestalte aan komen lopen. Showtime, dacht Cees.
Hij vouwde zijn krant op, gooide zijn fles water in de vuilnisbak en
liep terug richting de deur.
Neuriënd stak Bianca de sleutel in haar slot. Het was, alles bij elkaar,
een mooie dag geweest. Op dat gedoe met de moorden na dan. Twee
in één nacht. Zou er nog één... Ze schudde de gedachte van zich af
en opende haar deur. Het geluid van de bos sleutels die op het tafeltje
naast de deur klingelde was het laatste dat ze hoorde voordat een
scherpe pijn haar trof en alles zwart werd.
“En in de westerse wereld ?” vroeg Albert voorzichtig.
Werner schudde zijn hoofd.
“Als je diepgewortelde culturele betekenis van bamboe zoekt, zit je
verkeerd in het Westen. In het Oosten zijn er vele creatieverhalen
en feng shui-bepalingen waarin bamboe een belangrijke rol speelt
en in Japan wordt zelfs geloofd dat bamboe het kwaad buiten kan
houden. Maar zoals altijd wordt in het Westen enkel naar productie,
kosten versus opbrengst, en toepassing gekeken. Vrijwel alles wat
er aan culturele significantie bij bamboe terug te vinden is, komt
volgens mij van het Oosten. Ik kan het natuurlijk mis hebben. Maar,”
en hij dronk zijn kopje koffie leeg, “vanwaar al die belangstelling
voor mythen rondom bamboe, Albert ? Ik weet dat die krant van jou
doorgaans veel suffige verhalen publiceert - de sappigere maar toch
integere intriges van jouw hand uitgesloten, uiteraard - maar ik kan
me moeilijk voorstellen dat je een spreekbeurt over wat in feite een
grassoort is, moet schrijven.”
74 Cultuurkiller