Cultuurkiller (een thriller)

groeit en vruchtbaar is. In sommige culturen is het het symbool voor
vriendschap, de onverwoestbaarheid door vernieuwing, optimisme,
hardwerkende eenheid en aanpasbaarheid. In de Filippijnen zeggen ze
dat de eerste man en de eerste vrouw uit een gespleten bamboescheut
voortgekomen zijn. Dan is er natuurlijk nog de bamboe tatoeage..”
Albert trok een wenkbrauw op:
“Bamboe tatoeage ?”
Werner knikte.
“Een tijdrovend gedoe met een stuk bamboe waar inkt door geleid
wordt terwijl een vijftal naaldjes aan het eind zit, maar omdat het
ritueel zo significant is en omdat het relatief pijnloos is en het herstel
zo snel werkt, enorm populair onder toeristen. Denk Thailand,
monniken, bla bla.”
Noordholten ijsbeerde langs de tafel. Wat een puinhoop was deze
zaak geworden. Het was om gek van te worden. De getuigenverslagen
leverden niets op. Hij had nota bene een lijk aan ‘zijn’ hek en nog
had niemand iets gezien. Een meisje op klaarlichte dag op het hék
van het politiebureau gehangen en nog zag niemand iets, hoe kan dat
in vredesnaam ?
Dan was er nog die postzegelverzamelende barman, ook niemand
iets gezien, ondanks de alarm slaande buurvrouw toen ze rare
geluiden hoorde. Die stomme hond die gemassacreerd was. Een expoliticus,
gekeeld op de stoep van het stadhuis. En dan nog een of
andere dichter, zo ongeveer tegelijkertijd met de barman.
Thijsbrandt Noordholten greep de tafelrand vast en gromde luid.
Kom op, Noordholten, dacht hij. Er komt heus wel orde in al deze
chaos. Vertrouw erop. Hij staarde naar de gegroeide collectie in
plastic zakjes gesloten bamboepennen.
Cees schreeuwde het uit van frustratie. Hij werd niets, maar dan
ook niets wijzer van zijn aantekeningen. Hij greep zijn theekopje en
smeet het kapot tegen de muur terwijl een harde oerbrul aan zijn keel
ontsnapte. Nuttig, Cees, dacht hij. Nu ben je een van je slechts enkele
René van Densen
71