Cultuurkiller (een thriller)

gezicht. Wat een puinhoop.
Hij greep zijn aantekeningen en stortte zich in zijn luie zetel. Alles nog
eens doornemen. Je hebt gewoon een verkeerde conclusie getrokken,
Cees. De echte dader gaat zich openbaren, als we gewoon alles nog
eens een keer overlopen. Je vindt hem wel. En zodra je hem hebt, is
deze nachtmerrie eens en voor altijd afgelopen.
Noordholten staarde naar de enorme hoeveelheid bewijsmateriaal.
De zuidelijke kneuterboertjes die hij onder zijn hoede had voor deze
zaak, hadden netjes hun best gegaan, moest hij toegeven. Men had er
echter niets aan, want er was geen vingerafdruk, geen huidschilfer,
geen schoenafdruk te bekennen geweest op de verschillende
moordlocaties. Hij klemde zijn tanden op elkaar en voelde iets
knarsen. Oei, dacht hij. Deze zaak was niet best voor zijn gebit.
Rationeel bekeken moet ik toch op de dader kunnen komen, dacht
Cees, ijsberend door zijn kamer. Kom op, Cees. Wie heeft er belang
bij dat je zo in de rondte aan het tollen bent in plaats van de effectieve
Cultuurkiller uithangen ?
Hij wierp een zijdelingse blik op zijn badkraan, maar die durfde zelfs
niet meer te druppelen. De kraan zweeg in alle talen.
Cees voelde zich langzaamaan gek worden. Alsof zelfs de badkraan
hem zei, bekijk het maar, Cultuurkiller. Zoek het zelf maar uit.
Hij liep naar het raam en greep de vensterbank gefrustreerd vast.
Wie, wié zat hem verdomme zo op te jagen ? Hij voelde zijn knokkels
knakken en dacht, had ik maar wat meer ervaring in dit soort zaken.
Was ik maar...
“Er werd papier van gemaakt, en muziekinstrumenten, maar dat
bedoel je niet, of wel ?” vroeg Werner.
Albert schudde zijn hoofd.
“Inderdaad. Ik zoek vooral de symboliek.”
Werner knikte en goot een forse hoeveelheid melk in zijn koffie.
“Allereerst staat bamboe door zijn snelle groei natuurlijk voor alles wat
70 Cultuurkiller