Cultuurkiller (een thriller)

veelvoorkomende tuindecoratieplant omdat je er meteen een halve
schutting aan hebt. Wat wil je in vredesnaam weten ?”
Albert haastte zich:
“Uiteraard, van dat wikipediagedoe kan ik zelf ook opzoeken. Wat
kun je me vertellen over de culturele significatie, de symboolwaarde
zeg maar, van bamboe ?”
Cees knipperde met zijn ogen. Zijn hand reikte langzaam naar zijn
oude radio. Hij draaide aan de tuning-knop in een soort verdwaasde
poging het nieuwsbericht terug te spoelen, om te zien of hij het goed
gehoord had.
Er waren twee moorden tegelijk gepleegd vannacht. Terwijl hij
Karsten naar het hiernamaals schoenlepelde, was er nog iemand
anders vermoord.
De politie stond voor een raadsel, hoe de dader tegelijk op twee
plaatsen kon zijn. Ze sloot het bijpassen van het daderprofiel naar
meerdere daders niet uit. Dit was niet goed. Dit was helemaal niet
goed. Dit was ontzettend, ontzettend verkeerd.
Hij ijsbeerde door zijn appartement. Alibi of geen alibi, ze zouden
hem nu vinden. Het was zijn eerste moord geweest, en nu ze twee
daders zochten zouden ze misschien nóg harder zoeken naar die ene
aanwijzing, die ene fout die hij ongetwijfeld gemaakt heeft. Hij zou
intensief verhoord worden want natuurlijk wilden ze de identiteit
van de andere moordenaar van hem lospeuteren. Hij klauwde
zenuwachtig aan zijn haar.
Uit zijn zak haalde hij het horloge en bekeek het nog eens goed. Was
het zijn horloge wel ? Waren de krasjes op het glas niet anders dan
op het zijne ? Het bandje leek ook ineens niet meer dezelfde kleur.
Hij was zó zeker geweest dat Karsten de dader moest zijn !
Stommeling !
Vanaf de tafel staarden de middeleeuwse illustraties van Judas,
Brutus en Cassius in de muil van Lucifer hem gepijnigd aan. Cees
sloeg het boek woedend dicht, wreef met zijn handen over zijn
René van Densen
69