Cultuurkiller (een thriller)

herinnerde. Flarden van herinneringen dreven als mistige lappen zijn
brein binnen en hij reikte zijn rechterarm naar de andere kant van het
bed. Niemand. Het was al licht. Er hing een kledinghanger aan de
deur zonder kleding. Er stond een uitgedronken koffiekop op haar
nachtkastje. Ze zal naar haar werk zijn gegaan.
Hij liet zich ongelovig terugvallen in haar bed. Mijn hemel, wat een
vrouw. Wat een nacht. Hij stond op, snuffelde in het keukenkastje,
maar constateerde dat de jonge agente geen thee in voorraad had. Hij
nam een glas koude melk en staarde uit het raam. Dan kleedde hij
zich aan en vertrok hij, stilletjes de deur achter zich dichttrekkend.
Terwijl de fluitketel floot zat hij aan zijn keukentafel terug te denken
aan wat hij zich herinnerde van die nacht. Een licht paranoïde
wantrouwen bekroop hem plots. Wie was die agente ? Zo vaak werd
hij nu ook weer niet spontaan besprongen door vrouwen die hij in
een café tegenkwam. Al zeker niet als hij ze enkel één keer eerder
ontmoet had, terwijl hij verhoord werd als mogelijke getuige bij een
moordzaak. Oké, dit was de enige keer dat hij mogelijke getuige was
bij een moordzaak. maar toch. Het geheel kwam hem plots verdacht
over.
Zijn baan.... ex-baan, gromde hij zichzelf toe, liet hem amper toe
mensen in zijn leven toe te laten. Hij was eraan gewend geraakt
inmiddels. Jaren terug had hij nog wel eens een vrouw op een
romantische reis genomen. Maar in plaats van de passionele nachten
waar hij op gehoopt had, had de vrouw geëist dat er aparte bedden
waren in iedere hotelkamer. In één hotel betaalde ze zelfs bij voor
een aparte kamer. De enige vonken die normaal vlogen in zijn leven
waren die, die het vuur onder de fluitketel aanstaken. Vandaar ook
dat hij al jaren vaste klant was bij ‘zijn’ escortmeisje, Kimberley. Hij
fronste een diepe rimpel. Ja, het was eigenlijk ronduit verdacht.
Albert trok moe de deur achter zich dicht. Hij had een map vol
uitgeprinte vellen bij zich. Uitgeput zette hij zich eerst even neer aan
zijn keukentafel en overwoog een koffie te drinken. Hij had weer
eens tot het ochtendgloren doorgezocht en doorgespit. Zodra zijn
voormalige studiegenoot hem de vertaling mailde van de Chinese
tekens bij de moord op de hond, had hij zich opnieuw in de zaak
50 Cultuurkiller