Cultuurkiller (een thriller)
In het culturele wereldje van de stad zwerft een geheimzinnige man rond. Niemand kent hem echt, niemand krijgt hoogte van hem. Maar hij sleept culturele titel na culturele titel binnen. En helpt deze vakkundig om zeep. Want dat is zijn vak... Hij is de Cultuurkiller. Plotseling wordt er een bizarre moord gepleegd in zijn directe netwerk. De Cultuuurkiller voelt de hete adem in zijn nek. Terwijl de politie en een vastberaden onderzoeksjournalist zich in de zaak vastbijten, moet hij vechten. Voor behoud van zijn opdracht, zijn geheimen... Voor zijn leven!
In het culturele wereldje van de stad zwerft een geheimzinnige man rond. Niemand kent hem echt, niemand krijgt hoogte van hem. Maar hij sleept culturele titel na culturele titel binnen. En helpt deze vakkundig om zeep. Want dat is zijn vak... Hij is de Cultuurkiller.
Plotseling wordt er een bizarre moord gepleegd in zijn directe netwerk. De Cultuuurkiller voelt de hete adem in zijn nek. Terwijl de politie en een vastberaden onderzoeksjournalist zich in de zaak vastbijten, moet hij vechten. Voor behoud van zijn opdracht, zijn geheimen... Voor zijn leven!
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
De Piaf was een galerij die bemand werd door Engelbert Painteur,
een pseudoniem van lokale kunstenaar Bert Kwast. Painteur had
zich ooit met een tot op heden qua oorsprong onduidelijk bedrag
een herenhuis aangeschaft en dat omgetoverd tot ‘kunstgalerij’. In
de praktijk betekende dat: een bord boven de deur en alle muren
semiwekelijks weer helemaal wit geschilderd.
Hij zwierf onopvallend op zoek naar Cees over de voorstelling Alors,
C’est Toujours Les Autres Qui Meurent. Hij herinnerde zich iets over
deze voorstelling in zijn krant gelezen te hebben.
De kunstenaar had vijftien terraria vol muggen besteld, die door een
grote set vrijwilligers werden vrijgelaten, en daarna door diezelfde
vrijwilligers laten doodmeppen op de muren. Vervolgens werden
alle muggenlijkjes gemarkeerd met het woord ‘dood’ erbij.
Het zou wellicht macabere ideeën bij bezoekers moeten oproepen,
maar Albert trok zich het lot van de reeds geplette insecten minder
aan dan de huidige locatie van Cees. Zijn reportersinstinct kriebelde
en dat instinct had doorgaans weinig ongelijk gehad.
Hij vond Cees een paar kamers in het omgebouwde herenhuis
verderop. Intensief en in gedachten starend naar een bepaald dicht
patroon van muggenlijkjes op de muur. En terwijl Albert zelf
belangstelling veinsde voor een toevallig bijzonder onaangeroerd
deel van de witte muur, glimpte hij vanuit zijn ooghoeken naar Cees
en merkte dat diens aandachtige houding ook maar een pose was.
Cees zat met soortgelijke glimpen als de zijne, op andere
voorbijgangers te letten. Er leek een verschil tussen te zitten wie:
sommige bezoekers van de tentoonstelling leken Cees’ belangstelling
amper te verdienen, terwijl hij anderen weer wel uiterst scherp
gadesloeg.
Cees dacht ondertussen na over het dwaze van het zoeken naar een
moordenaar op een voorstelling vol lijken. Hij had zich, enkele
uitzonderingen daar gelaten, niet veel voorgesteld van het aantal
mogelijke verdachten op de expositie.
De Kring van Painteur was een vrij brave voor dit stadje. Bevolkt
René van Densen
39