Cultuurkiller (een thriller)
In het culturele wereldje van de stad zwerft een geheimzinnige man rond. Niemand kent hem echt, niemand krijgt hoogte van hem. Maar hij sleept culturele titel na culturele titel binnen. En helpt deze vakkundig om zeep. Want dat is zijn vak... Hij is de Cultuurkiller. Plotseling wordt er een bizarre moord gepleegd in zijn directe netwerk. De Cultuuurkiller voelt de hete adem in zijn nek. Terwijl de politie en een vastberaden onderzoeksjournalist zich in de zaak vastbijten, moet hij vechten. Voor behoud van zijn opdracht, zijn geheimen... Voor zijn leven!
In het culturele wereldje van de stad zwerft een geheimzinnige man rond. Niemand kent hem echt, niemand krijgt hoogte van hem. Maar hij sleept culturele titel na culturele titel binnen. En helpt deze vakkundig om zeep. Want dat is zijn vak... Hij is de Cultuurkiller.
Plotseling wordt er een bizarre moord gepleegd in zijn directe netwerk. De Cultuuurkiller voelt de hete adem in zijn nek. Terwijl de politie en een vastberaden onderzoeksjournalist zich in de zaak vastbijten, moet hij vechten. Voor behoud van zijn opdracht, zijn geheimen... Voor zijn leven!
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Cees had zich zoveel mogelijk de uitstraling aangemeten van
iemand die het kan volgen, maar hij snapte er eigenlijk geen
mallejota van. Vroeg deze man hem nu om ‘titels’ te gaan
‘devalueren’ ? Hoe devalueer je in vredesnaam een titel ? Hij
was tot dusver een vrij onopvallend bezoeker van open podia
en andere dichtersavonden geweest en enkele keren wat te
ingewikkeld doorwrochten gedichten ten berde gebracht die
niet veel indruk hadden gemaakt. Waarom deze man dan ook
juist hem uit had gekozen voor deze ronduit bizarre taak was
hem een raadsel. Een volstrekt, volledig, verwarrend raadsel.
Maar ergens intrigeerde het hem enorm. Een titel devalueren.
Wat moest hij zich voorstellen bij een bamboe vulpen ? Zou dat een
kalligrafeerpen zijn wellicht ? Of een heuse vulpen, gevoerd in een
bamboe omhulsel ? Hij besloot dat hij absoluut meer informatie
moest zien te achterhalen. Wellicht via die jonge agente die hem
nu al dit verteld had. Of nee, wacht. Hij moest Albert de Muskiet
hebben. Die wist zeker meer. Albert wist altijd meer.
Albert de Muskiet stond in het morsige tuintje van het kantoorpand
te roken. Licht mijmerend over hoe hij als kind tegen zijn vak
had aangekeken. Journalist, dat was avontuur, dat was ruig, dat
was spannend, dat was waarheden achterhalen. Als kind droom je
tenminste toch niet van halve advertorials en aankondigingen van
bingomiddagen schrijven.
Chagrijnig trokken zijn lippen aan zijn sigaret. Zometeen moest hij
verder met zijn artikel over een multiculturele kanteklos middag. Je
verzint die onzin niet.
Hij drukte zijn sigaret uit op het deurlogo van de krant waar hij
voor werkte. Een redactie vol achterlijke mongolen die braafjes
hun uurtjes klokten en een arbeidsethos erop nahielden waar de
gemiddelde ambtenaar zich nog voor zou schamen. Keer op keer
dacht hij, wat doe ik hier nog ? Wetende dat hij een van de weinige
nog ‘echte’ journalisten in het hele pand was. En dat hij bij veel
onderzoeksartikelen glashard tegengewerkt werd door zijn baas. Stel
je voor, de krant zou ineens iets interessants gaan melden, wat ook
nog eens een paar centen kostte om te schrijven. Het zou niet gekker
22 Cultuurkiller