24.03.2023 Views

Cultuurkiller (een thriller)

In het culturele wereldje van de stad zwerft een geheimzinnige man rond. Niemand kent hem echt, niemand krijgt hoogte van hem. Maar hij sleept culturele titel na culturele titel binnen. En helpt deze vakkundig om zeep. Want dat is zijn vak... Hij is de Cultuurkiller. Plotseling wordt er een bizarre moord gepleegd in zijn directe netwerk. De Cultuuurkiller voelt de hete adem in zijn nek. Terwijl de politie en een vastberaden onderzoeksjournalist zich in de zaak vastbijten, moet hij vechten. Voor behoud van zijn opdracht, zijn geheimen... Voor zijn leven!

In het culturele wereldje van de stad zwerft een geheimzinnige man rond. Niemand kent hem echt, niemand krijgt hoogte van hem. Maar hij sleept culturele titel na culturele titel binnen. En helpt deze vakkundig om zeep. Want dat is zijn vak... Hij is de Cultuurkiller.
Plotseling wordt er een bizarre moord gepleegd in zijn directe netwerk. De Cultuuurkiller voelt de hete adem in zijn nek. Terwijl de politie en een vastberaden onderzoeksjournalist zich in de zaak vastbijten, moet hij vechten. Voor behoud van zijn opdracht, zijn geheimen... Voor zijn leven!

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

Cees had zich zoveel mogelijk de uitstraling aangemeten van

iemand die het kan volgen, maar hij snapte er eigenlijk geen

mallejota van. Vroeg deze man hem nu om ‘titels’ te gaan

‘devalueren’ ? Hoe devalueer je in vredesnaam een titel ? Hij

was tot dusver een vrij onopvallend bezoeker van open podia

en andere dichtersavonden geweest en enkele keren wat te

ingewikkeld doorwrochten gedichten ten berde gebracht die

niet veel indruk hadden gemaakt. Waarom deze man dan ook

juist hem uit had gekozen voor deze ronduit bizarre taak was

hem een raadsel. Een volstrekt, volledig, verwarrend raadsel.

Maar ergens intrigeerde het hem enorm. Een titel devalueren.

Wat moest hij zich voorstellen bij een bamboe vulpen ? Zou dat een

kalligrafeerpen zijn wellicht ? Of een heuse vulpen, gevoerd in een

bamboe omhulsel ? Hij besloot dat hij absoluut meer informatie

moest zien te achterhalen. Wellicht via die jonge agente die hem

nu al dit verteld had. Of nee, wacht. Hij moest Albert de Muskiet

hebben. Die wist zeker meer. Albert wist altijd meer.

Albert de Muskiet stond in het morsige tuintje van het kantoorpand

te roken. Licht mijmerend over hoe hij als kind tegen zijn vak

had aangekeken. Journalist, dat was avontuur, dat was ruig, dat

was spannend, dat was waarheden achterhalen. Als kind droom je

tenminste toch niet van halve advertorials en aankondigingen van

bingomiddagen schrijven.

Chagrijnig trokken zijn lippen aan zijn sigaret. Zometeen moest hij

verder met zijn artikel over een multiculturele kanteklos middag. Je

verzint die onzin niet.

Hij drukte zijn sigaret uit op het deurlogo van de krant waar hij

voor werkte. Een redactie vol achterlijke mongolen die braafjes

hun uurtjes klokten en een arbeidsethos erop nahielden waar de

gemiddelde ambtenaar zich nog voor zou schamen. Keer op keer

dacht hij, wat doe ik hier nog ? Wetende dat hij een van de weinige

nog ‘echte’ journalisten in het hele pand was. En dat hij bij veel

onderzoeksartikelen glashard tegengewerkt werd door zijn baas. Stel

je voor, de krant zou ineens iets interessants gaan melden, wat ook

nog eens een paar centen kostte om te schrijven. Het zou niet gekker

22 Cultuurkiller

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!