Cultuurkiller (een thriller)
In het culturele wereldje van de stad zwerft een geheimzinnige man rond. Niemand kent hem echt, niemand krijgt hoogte van hem. Maar hij sleept culturele titel na culturele titel binnen. En helpt deze vakkundig om zeep. Want dat is zijn vak... Hij is de Cultuurkiller.
Plotseling wordt er een bizarre moord gepleegd in zijn directe netwerk. De Cultuuurkiller voelt de hete adem in zijn nek. Terwijl de politie en een vastberaden onderzoeksjournalist zich in de zaak vastbijten, moet hij vechten. Voor behoud van zijn opdracht, zijn geheimen... Voor zijn leven!
In het culturele wereldje van de stad zwerft een geheimzinnige man rond. Niemand kent hem echt, niemand krijgt hoogte van hem. Maar hij sleept culturele titel na culturele titel binnen. En helpt deze vakkundig om zeep. Want dat is zijn vak... Hij is de Cultuurkiller.
Plotseling wordt er een bizarre moord gepleegd in zijn directe netwerk. De Cultuuurkiller voelt de hete adem in zijn nek. Terwijl de politie en een vastberaden onderzoeksjournalist zich in de zaak vastbijten, moet hij vechten. Voor behoud van zijn opdracht, zijn geheimen... Voor zijn leven!
De dronksnor trok een ernstige frons en bromde:“Het spijt ons, meneer, maar in het belang van ons onderzoek kunnenwe dergelijke informatie niet zomaar prijsgeven. Wat wij graag willenweten is of u ook maar enige al dan niet zijdelingse betrokkenheid indeze zaak hebt.”Hij wierp zijn vrouwelijke collega een strenge terloopse blik toe, diebeantwoord werd met een licht schuchtere, schuldgevoelige terugblik.Een serie voorspelbare vragen werd op hem afgevuurd en Cees gafplichtmatige repliek. Zijn hoofd raasde ondertussen met stormachtigescenario’s. De inbraak, de moord op deWolksvaeghe, het kon geentoeval zijn. Dezelfde avond, en beide gevallen rechtstreeks aanhemzelf gelieerd. Zijn bloed borrelde angstig met duizenden prikkelsaan zijn aderen. Hij vertelde de agenten richting waarheidsgetrouwwat ze wilden weten, en ze leken daar uiteindelijk tevreden mee. Deaardappelagent schudde zelfs nog zijn hand, al was het niet van harte.“Als u nog iets te binnen schiet, neemt u dan alstublieft contact opmet ons ?”Cees knikte haastig van ja, uiteraard, meneer.Bij het verlaten van zijn appartement keerde de jonge vrouw eventjesom. Ze keek hem diep in de ogen, en terwijl haar collega al debalustrade van zijn flatgebouw af aan het wandelen was, fluisterdeze hem haastig toe:“Meneer deWolksvaeghe is vermoord met een vulpen. Gemaakt vanbamboe. Ik heb nog nooit zoiets gezien, meneer.”20 Cultuurkiller
Hoofdstuk 5 – De Muskiet“Stel. Er bestaat, vanuit een politiek initiatief, een cultureletitel. Ik neem maar een wijkdichter als voorbeeld. Het bestuurheeft de titel van wijkdichter opgestart en aan iemandtoegekend. Maar bij nader inzien blijkt dat een persoondie zich onhandige uitspraken laat ontvallen. Standpunteninneemt die de voedende hand bijten. Dat is uiteraard daneen politiek onwensbare situatie.”Hij had in een daas de deur gesloten, zich omgedraaid en naar deboeken op de grond gestaard. Daarna had hij in dezelfde daas eenpad naar zijn raam gelopen. Hij hervond de grip op zijn gedachtenen merkte dat hij naar regendruppels staarde die strepen op zijn ruittrokken. DeWolksvaeghe, vermoord ! En niet zomaar vermoord,maar als een luid sprekende boodschap gedumpt voor het stadhuis.Het viel amper te bevatten. DeWolksvaeghe had vrijwel geenvijanden. Hij kon zich niemand voorstellen die hem dood zou willen.En dan was er die bamboe pen. Hij kon zich geen beeld vormen hoein godsnaam iemand vermoord werd met behulp van een bamboevulpen. Maar het was gebeurd en gezien de ongewone natuur van hetmoordwapen moest dat toch beschouwd worden als een aanvullendeboodschap, een zeer belangrijke aanwijzing.Hoe meer hij erover nadacht, hoe meer het woord resoneerde in zijnkop. Bamboe.Cees had weer een begrijpende knik gegeven. De manvervolgde:“Wat wij van jou vragen is om titels die teveel risico’s metzich meebrengen, te..... devalueren.”René van Densen21
- Page 1 and 2: CULTUURKILLEReen thrillerRené van
- Page 4 and 5: Eerder verschenen boek vol spelfout
- Page 6 and 7: InhoudCultuurkillerHoofdstuk 1 - An
- Page 9 and 10: Hoofdstuk 1 - Andere koekVerstoord
- Page 11 and 12: Hoofdstuk 2 - deWolksvaegheCees spi
- Page 13 and 14: Hoofdstuk 3 - InbraakBij zijn voord
- Page 15 and 16: Tok, tok, tok, tok op het glazuur v
- Page 17 and 18: Hoofdstuk 4 - Politie“Een cultuur
- Page 19: De vrouw schraapte nu haar keel.“
- Page 23 and 24: moeten worden zeg. Waar zou dat hee
- Page 25 and 26: Hij zette zich met een diepe zucht
- Page 27 and 28: Hoofdstuk 6 - Het viswijfBettina de
- Page 29 and 30: De ogen van mevrouw deGraete vergro
- Page 31 and 32: dialoog. Maar in stadjes als deze k
- Page 33 and 34: Hoofdstuk 7 - FifiAlberts hoofd gon
- Page 35 and 36: artikel kon de pot op. Nog niet eer
- Page 37 and 38: Hoofdstuk 8 - De KringenZoals het c
- Page 39 and 40: De Piaf was een galerij die bemand
- Page 41 and 42: Hoofdstuk 9 - DeernisDe Kringen bod
- Page 43 and 44: Cees kneep plots een zuur gezicht.
- Page 45 and 46: “Maar uiteraard, jongedame, gaat
- Page 47 and 48: “Fraaie fotootjes stuur je me, Al
- Page 49 and 50: Hoofdstuk 10 - BiancaDe wereld draa
- Page 51 and 52: vastgebeten. Iedere moordzaak in he
- Page 53 and 54: Hoofdstuk 11 - DebuutGlimmend van t
- Page 55 and 56: dorpsverleden achter zich latend. V
- Page 57 and 58: Alberts ogen schoten vuur.“Vrijhe
- Page 59 and 60: Hoofdstuk 12 - LepelsSimone zat te
- Page 61 and 62: al meteen wegstrepen; de banaliseri
- Page 63 and 64: viswedstrijd ten behoeve van brood
- Page 65 and 66: “We hebben uiteraard niets aanger
- Page 67 and 68: Hoofdstuk 13 - BezinningenDe jonge
- Page 69 and 70: veelvoorkomende tuindecoratieplant
Hoofdstuk 5 – De Muskiet
“Stel. Er bestaat, vanuit een politiek initiatief, een culturele
titel. Ik neem maar een wijkdichter als voorbeeld. Het bestuur
heeft de titel van wijkdichter opgestart en aan iemand
toegekend. Maar bij nader inzien blijkt dat een persoon
die zich onhandige uitspraken laat ontvallen. Standpunten
inneemt die de voedende hand bijten. Dat is uiteraard dan
een politiek onwensbare situatie.”
Hij had in een daas de deur gesloten, zich omgedraaid en naar de
boeken op de grond gestaard. Daarna had hij in dezelfde daas een
pad naar zijn raam gelopen. Hij hervond de grip op zijn gedachten
en merkte dat hij naar regendruppels staarde die strepen op zijn ruit
trokken. DeWolksvaeghe, vermoord ! En niet zomaar vermoord,
maar als een luid sprekende boodschap gedumpt voor het stadhuis.
Het viel amper te bevatten. DeWolksvaeghe had vrijwel geen
vijanden. Hij kon zich niemand voorstellen die hem dood zou willen.
En dan was er die bamboe pen. Hij kon zich geen beeld vormen hoe
in godsnaam iemand vermoord werd met behulp van een bamboe
vulpen. Maar het was gebeurd en gezien de ongewone natuur van het
moordwapen moest dat toch beschouwd worden als een aanvullende
boodschap, een zeer belangrijke aanwijzing.
Hoe meer hij erover nadacht, hoe meer het woord resoneerde in zijn
kop. Bamboe.
Cees had weer een begrijpende knik gegeven. De man
vervolgde:
“Wat wij van jou vragen is om titels die teveel risico’s met
zich meebrengen, te..... devalueren.”
René van Densen
21
Change language