Cultuurkiller (een thriller)

Hoofdstuk 4 – Politie
“Een cultuurkiller ?
Wat is in vredesnaam een cultuurkiller ?”
Hij hoorde het zichzelf nog zeggen. Een broekie. Even glimlachte
Cees, gebogen over zijn aantekeningen, pen tussen de tanden
geklemd en voorhoofd rustend in zijn handpalm. Wat wist hij
toen nog weinig van de wereld. Maar ja, niemand leert je op
school dat je tekortkomingen ook als talenten kunt inzetten.
Hij krabde aan zijn voorhoofd en tuurde naar de namen die hij heeft
opgeschreven.
De man tegenover hem glimlachte. Ze waren op diens
aandringen naar een rustigere plaats gegaan om
verder te praten, over onderwerpen die strak gehuld in
geheimzinnigheid waren gebleven.
“Het principe is eigenlijk heel simpel. We hebben hier een
vrij land. Zoals dat heet.”
Cees had maar ja geknikt, om aan te geven dat hij dat nog
kon volgen.
“In een vrij land heeft iedereen mogelijkheden voorhanden.
Maar niet iedereen moet zomaar die mogelijkheden
voorhanden krijgen. In sommige gevallen kan het uiterst
kwalijk zijn als de verkeerde persoon bijvoorbeeld op een
hoge of publieke post belandt.”
Cees had zijn wenkbrauw gefronst blijkbaar, want de man
haastte zich tot verdere verduidelijking.
De deurbel klonk. Cees fronste een setje bedenkelijke rimpels bijeen.
René van Densen
17