Cultuurkiller (een thriller)
In het culturele wereldje van de stad zwerft een geheimzinnige man rond. Niemand kent hem echt, niemand krijgt hoogte van hem. Maar hij sleept culturele titel na culturele titel binnen. En helpt deze vakkundig om zeep. Want dat is zijn vak... Hij is de Cultuurkiller.
Plotseling wordt er een bizarre moord gepleegd in zijn directe netwerk. De Cultuuurkiller voelt de hete adem in zijn nek. Terwijl de politie en een vastberaden onderzoeksjournalist zich in de zaak vastbijten, moet hij vechten. Voor behoud van zijn opdracht, zijn geheimen... Voor zijn leven!
In het culturele wereldje van de stad zwerft een geheimzinnige man rond. Niemand kent hem echt, niemand krijgt hoogte van hem. Maar hij sleept culturele titel na culturele titel binnen. En helpt deze vakkundig om zeep. Want dat is zijn vak... Hij is de Cultuurkiller.
Plotseling wordt er een bizarre moord gepleegd in zijn directe netwerk. De Cultuuurkiller voelt de hete adem in zijn nek. Terwijl de politie en een vastberaden onderzoeksjournalist zich in de zaak vastbijten, moet hij vechten. Voor behoud van zijn opdracht, zijn geheimen... Voor zijn leven!
“Het zijn moeilijke tijden, Cees. Nu het langer en langer geleden is datik nog in de politiek zat, word ik voor minder en minder commissiesnog gevraagd. Ik krijg je niet zomaar meer ergens binnen.”Cees nipte bedachtzaam van zijn bier, zijn ogen strak op Wolter. Diebegon licht zenuwachtig te zweten.“Je wéét dat ik altijd wel mijn best voor je doe, Cees. We gaan tever terug en we hebben allebei teveel op onze kerfstok, dus ik moetwel. Maar kwade tongen in de stad beginnen dingen te vermoeden.Er gaan meer en meer deuren voor mij dicht. Nog even en ik bennergens meer goed voor. Toch niet voor jou.”Cees knikte - hij wist dat Wolter hier niet over tegen hem zouliegen. Bon. DeWolksvaeghe begon zijn nut te verliezen dus. In zijnachterhoofd maakte hij er een aantekening van. Losse eindjes. Nietvergeten.Hij klokte zijn bier achterover en tipte even speels zijn hoed.DeWolksvaeghe greep zijn arm.“Ik méén het, Cees. Deze maand zit ik nog in een Mister-jury en ikheb nog meegesoebat over de nieuwe stadsdichter, maar mijn handenzijn momenteel bijna gebonden.”Cees knikte.“Het is goed, Wolter. Ik zie je binnenkort wel weer.”Kalm verliet hij het café en liep terug naar huis.12 Cultuurkiller
Hoofdstuk 3 – InbraakBij zijn voordeur aangekomen wachtte Cultuurkiller Cees eengrootse schok. De deur stond op een kier, het slot duidelijk metkracht geforceerd er losjes bijbungelend. Pofferdoria, vloekte Ceesinmondig, en behoedzaam duwde hij langzaam zijn deur open.Zijn rustige flatje was zichtbaar binnenstebuiten gekeerd, dedader was ogenschijnlijk alweer verdwenen. Zijn boeken lagenuiteengestrooid op zijn hoogpolig tapijt. Bij de oudere, kostbaardereexemplaren hadden de fragiele ruggen het begeven. Hij overzag snelde schade - over het geld wou hij niet nadenken, dat was gelukkiggeen probleem, maar sommige van deze boeken waren onmogelijkmeer aan te komen - en schonk zichzelf een cognac in.Ontdaan liet hij zich in zijn zetel zakken. Dit. Was. Onverwacht.Nog nóóit, schoot het door zijn kop, en hij klokte een slok.Nog nóóit in al zijn jaren als cultuurkiller, had iemand hem opgezocht.Wie had dit kunnen doen ?? Zou hij zijn vorige opdracht misschientoch té opzichtig hebben verricht ? Zou men wat vermoeden ?Misschien werd hij ook wel wat te oud voor dit werk.Maar nee.Klok.Je vorige opdracht ging perfect, Cees. Het wás perfectie. Kúnst,ironisch genoeg. Vakmanschap. Je hebt het meer dan ooit in jevingers. Onmogelijk dat iemand het door had.Een van de insiders dan misschien ? Wellicht die vuige rat van eendeWolksvaeghe ? Met dat schijnheilige bolle varkenskopje van hem.Je zou het nooit achter hem zoeken, maar misschien juist daarom...Voorzichtig voelde hij aan zijn binnenzak. Nooit was hij onvoorzichtiggenoeg geweest om zijn opdrachten en plannen te laten slingeren.René van Densen13
- Page 1 and 2: CULTUURKILLEReen thrillerRené van
- Page 4 and 5: Eerder verschenen boek vol spelfout
- Page 6 and 7: InhoudCultuurkillerHoofdstuk 1 - An
- Page 9 and 10: Hoofdstuk 1 - Andere koekVerstoord
- Page 11: Hoofdstuk 2 - deWolksvaegheCees spi
- Page 15 and 16: Tok, tok, tok, tok op het glazuur v
- Page 17 and 18: Hoofdstuk 4 - Politie“Een cultuur
- Page 19 and 20: De vrouw schraapte nu haar keel.“
- Page 21 and 22: Hoofdstuk 5 - De Muskiet“Stel. Er
- Page 23 and 24: moeten worden zeg. Waar zou dat hee
- Page 25 and 26: Hij zette zich met een diepe zucht
- Page 27 and 28: Hoofdstuk 6 - Het viswijfBettina de
- Page 29 and 30: De ogen van mevrouw deGraete vergro
- Page 31 and 32: dialoog. Maar in stadjes als deze k
- Page 33 and 34: Hoofdstuk 7 - FifiAlberts hoofd gon
- Page 35 and 36: artikel kon de pot op. Nog niet eer
- Page 37 and 38: Hoofdstuk 8 - De KringenZoals het c
- Page 39 and 40: De Piaf was een galerij die bemand
- Page 41 and 42: Hoofdstuk 9 - DeernisDe Kringen bod
- Page 43 and 44: Cees kneep plots een zuur gezicht.
- Page 45 and 46: “Maar uiteraard, jongedame, gaat
- Page 47 and 48: “Fraaie fotootjes stuur je me, Al
- Page 49 and 50: Hoofdstuk 10 - BiancaDe wereld draa
- Page 51 and 52: vastgebeten. Iedere moordzaak in he
- Page 53 and 54: Hoofdstuk 11 - DebuutGlimmend van t
- Page 55 and 56: dorpsverleden achter zich latend. V
- Page 57 and 58: Alberts ogen schoten vuur.“Vrijhe
- Page 59 and 60: Hoofdstuk 12 - LepelsSimone zat te
- Page 61 and 62: al meteen wegstrepen; de banaliseri
Hoofdstuk 3 – Inbraak
Bij zijn voordeur aangekomen wachtte Cultuurkiller Cees een
grootse schok. De deur stond op een kier, het slot duidelijk met
kracht geforceerd er losjes bijbungelend. Pofferdoria, vloekte Cees
inmondig, en behoedzaam duwde hij langzaam zijn deur open.
Zijn rustige flatje was zichtbaar binnenstebuiten gekeerd, de
dader was ogenschijnlijk alweer verdwenen. Zijn boeken lagen
uiteengestrooid op zijn hoogpolig tapijt. Bij de oudere, kostbaardere
exemplaren hadden de fragiele ruggen het begeven. Hij overzag snel
de schade - over het geld wou hij niet nadenken, dat was gelukkig
geen probleem, maar sommige van deze boeken waren onmogelijk
meer aan te komen - en schonk zichzelf een cognac in.
Ontdaan liet hij zich in zijn zetel zakken. Dit. Was. Onverwacht.
Nog nóóit, schoot het door zijn kop, en hij klokte een slok.
Nog nóóit in al zijn jaren als cultuurkiller, had iemand hem opgezocht.
Wie had dit kunnen doen ?? Zou hij zijn vorige opdracht misschien
toch té opzichtig hebben verricht ? Zou men wat vermoeden ?
Misschien werd hij ook wel wat te oud voor dit werk.
Maar nee.
Klok.
Je vorige opdracht ging perfect, Cees. Het wás perfectie. Kúnst,
ironisch genoeg. Vakmanschap. Je hebt het meer dan ooit in je
vingers. Onmogelijk dat iemand het door had.
Een van de insiders dan misschien ? Wellicht die vuige rat van een
deWolksvaeghe ? Met dat schijnheilige bolle varkenskopje van hem.
Je zou het nooit achter hem zoeken, maar misschien juist daarom...
Voorzichtig voelde hij aan zijn binnenzak. Nooit was hij onvoorzichtig
genoeg geweest om zijn opdrachten en plannen te laten slingeren.
René van Densen
13
Change language