Cultuurkiller (een thriller)
In het culturele wereldje van de stad zwerft een geheimzinnige man rond. Niemand kent hem echt, niemand krijgt hoogte van hem. Maar hij sleept culturele titel na culturele titel binnen. En helpt deze vakkundig om zeep. Want dat is zijn vak... Hij is de Cultuurkiller. Plotseling wordt er een bizarre moord gepleegd in zijn directe netwerk. De Cultuuurkiller voelt de hete adem in zijn nek. Terwijl de politie en een vastberaden onderzoeksjournalist zich in de zaak vastbijten, moet hij vechten. Voor behoud van zijn opdracht, zijn geheimen... Voor zijn leven!
In het culturele wereldje van de stad zwerft een geheimzinnige man rond. Niemand kent hem echt, niemand krijgt hoogte van hem. Maar hij sleept culturele titel na culturele titel binnen. En helpt deze vakkundig om zeep. Want dat is zijn vak... Hij is de Cultuurkiller.
Plotseling wordt er een bizarre moord gepleegd in zijn directe netwerk. De Cultuuurkiller voelt de hete adem in zijn nek. Terwijl de politie en een vastberaden onderzoeksjournalist zich in de zaak vastbijten, moet hij vechten. Voor behoud van zijn opdracht, zijn geheimen... Voor zijn leven!
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
“Het zijn moeilijke tijden, Cees. Nu het langer en langer geleden is dat
ik nog in de politiek zat, word ik voor minder en minder commissies
nog gevraagd. Ik krijg je niet zomaar meer ergens binnen.”
Cees nipte bedachtzaam van zijn bier, zijn ogen strak op Wolter. Die
begon licht zenuwachtig te zweten.
“Je wéét dat ik altijd wel mijn best voor je doe, Cees. We gaan te
ver terug en we hebben allebei teveel op onze kerfstok, dus ik moet
wel. Maar kwade tongen in de stad beginnen dingen te vermoeden.
Er gaan meer en meer deuren voor mij dicht. Nog even en ik ben
nergens meer goed voor. Toch niet voor jou.”
Cees knikte - hij wist dat Wolter hier niet over tegen hem zou
liegen. Bon. DeWolksvaeghe begon zijn nut te verliezen dus. In zijn
achterhoofd maakte hij er een aantekening van. Losse eindjes. Niet
vergeten.
Hij klokte zijn bier achterover en tipte even speels zijn hoed.
DeWolksvaeghe greep zijn arm.
“Ik méén het, Cees. Deze maand zit ik nog in een Mister-jury en ik
heb nog meegesoebat over de nieuwe stadsdichter, maar mijn handen
zijn momenteel bijna gebonden.”
Cees knikte.
“Het is goed, Wolter. Ik zie je binnenkort wel weer.”
Kalm verliet hij het café en liep terug naar huis.
12 Cultuurkiller
Change language