Cultuurkiller (een thriller)
In het culturele wereldje van de stad zwerft een geheimzinnige man rond. Niemand kent hem echt, niemand krijgt hoogte van hem. Maar hij sleept culturele titel na culturele titel binnen. En helpt deze vakkundig om zeep. Want dat is zijn vak... Hij is de Cultuurkiller. Plotseling wordt er een bizarre moord gepleegd in zijn directe netwerk. De Cultuuurkiller voelt de hete adem in zijn nek. Terwijl de politie en een vastberaden onderzoeksjournalist zich in de zaak vastbijten, moet hij vechten. Voor behoud van zijn opdracht, zijn geheimen... Voor zijn leven!
In het culturele wereldje van de stad zwerft een geheimzinnige man rond. Niemand kent hem echt, niemand krijgt hoogte van hem. Maar hij sleept culturele titel na culturele titel binnen. En helpt deze vakkundig om zeep. Want dat is zijn vak... Hij is de Cultuurkiller.
Plotseling wordt er een bizarre moord gepleegd in zijn directe netwerk. De Cultuuurkiller voelt de hete adem in zijn nek. Terwijl de politie en een vastberaden onderzoeksjournalist zich in de zaak vastbijten, moet hij vechten. Voor behoud van zijn opdracht, zijn geheimen... Voor zijn leven!
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
uitgesproken, hoe meer hij merkte dat zijn stukjes ingekort werden.
En langzaamaan in een soort drijfzand wegzakten naar achteren.
Ook werd er meer en meer uit zijn handen genomen. Was hij een
groots onderwerp op het spoor, dan zette de hoofdredacteur steevast
andere, minder ervaren jonge rotten of juist gezapige oudgedienden,
erop. Zelfs al had hij het artikel al helemaal af.
Hoe beter zijn werk, hoe harder het in de vuilnisbak belandde. Met
name als hij mensen of onderwerpen behandelde die een kritisch licht
op de gevestigde politieke macht wierpen. Of die zich onwelgevallig
opstelden tegen de lokale katholieke volksaard. En, hoewel hij het
nooit hardop heeft durven denken, sommige onderwerpen die tegen
de gemeentelijke ambities in gingen.
En zo ging hij naar pagina drie, vier, vijf, van een klein kantoortje
naar de redactiekuil naar de lichtknop.
Hij keek naar de kleine witte doos op zijn bureau. Het ‘kerstpakket’
van dit jaar. Het was een heel heus suikerbrood geweest. Poeh poeh.
Twee euro bij zijn lokale bakker. Verder niets. De bezorgers mochten
tenminste nog langs de abonnees met kalenderkaartjes, en konden
zo altijd nog wel rekenen op een nieuwjaarsfooi. Een bittere smaak
sijpelde door zijn mond en zijn gezicht vertrok donker.
Hij fronste, schudde zijn hoofd en rechtte zijn stoel. Vingers ratelden
plichtsgetrouw over zijn toetsen. Wie weet, wie weet komt er nog
ooit een Pullitzer-categorie voor ouderenmiddagen.
112 Cultuurkiller
Change language