Cultuurkiller (een thriller)

ingevingen heeft zij soms. Ze zei nog, is dat niet iets voor dat festival
van het absurdisme dat jij aan het organiseren bent ? Gestreepte
padden, en dan noemen we dat ‘zebrapad’. Dát gaan de mensen leuk
vinden !”
De pad op de poster keek me met koude ogen aan. Zijn zebrahanenkam
stak arrogant de lucht in. Ernaast hing een afbeelding van een
burgerman die gedeeltelijk uit gesneden vlees bestond. De tekst
‘hamburger’ stond er als uitleg bij.
“Zie je, Tilburg is dé stad van het absurdisme. Hier zijn zoveel
absurdistische kunstenaars, dat het gewoon absúrd is, hahaha ! Zo
heb ik dat ook tegen de burgemeester gezegd, toen ik mijn plan voor
dit festival uitlegde. Hij keek wel een beetje moeilijk. Zo van, maar
Bert, absurdisme, is dat niet gevaarlijk voor de openbare orde en
zo ? Het heeft heel wat uitleg gekost om hem van het tegendeel te
overtuigen.”
“Absurdisme, dat is wel mijn grote liefhebberij, moet je weten.
Urbanus, die is echt heel erg absurdistisch, daar hield ik altijd al
van. En André van Duin, al volg ik zijn werk al een tijdje niet meer.
Zonde eigenlijk, want ik mag als cultuurmakelaar gratis naar alle
voorstellingen in de stad, maar met al die plannen die ik altijd maar
in mijn hoofd heb, komt het er eigenlijk niet zoveel van.”
Hij trok een gemeentelijke map uit zijn boekenkast en sloeg ‘m
open. Binnen zaten, keurig geperforeerd en ingevoegd, schrift- en
printpapierblaadjes vol slordige krabbels en tekeningetjes.
“Kijk, hier krabbelde ik het idee neer van een vogeltje dat door de
lucht vliegt, maar zijn vogelhuisje per ongeluk mee heeft genomen,
hahaha ! En toen dacht ik, dat moet op de website, als plaatje om mee
naar Twitter te linken. Geven we gewoon een van de kunstenaars
hier een paar honderd euro om het te redesignen, klaar ! En zo heb ik
máp-pen vol met van die doedels, kijk zelf !”
Zijn ogen glommen een beetje terwijl hij een andere gemeentemap
met doedels opentrok.
“Hier, kijk, nog meer ideeën. Een pie-mall. Snap je ‘m ? Een
100 Cultuurkiller