Buitensingel Magazine - nr 9 - winter 2023

pertise. Dat zijn publieke gebouwen, die vaak meerdere
functies dan alleen wonen hebben. We doen ook veel bovengrondse
gebouwen. Nu ben ik bijvoorbeeld bezig met
een project in de Binckhorst in Den Haag. Daar maken we
twee appartemententorens van 70 en 50 meter hoog, een
parkeergarage met een daktuin en herbouw van een paviljoen,
in totaal zo›n 30.000 m². Maar ook de Singelgrachtgarage-Marnix
is utiliteitsbouw.”
“Zo’n 60 procent van mijn werktijd ben ik buiten de deur of
aan het vergaderen. Als je net aan de TU bent afgestudeerd,
werk je misschien wel 95 procent van de tijd achter
de computer. Naarmate je langer in het vak zit, word je
steeds minder uitvoerend en meer een soort manager. We
hebben wisselende teams. Afhankelijk van hoe groot het
project is, werk je in een team van twee of drie personen.
Aan het begin zijn dat vaak een senior architect die aan dat
project verbonden is en een architect of ontwerper. Naarmate
de uitvoering nadert, komen er bouwkundige tekenaars
bij. Dit project is eigenlijk maar voor 20 procent
bouwkundig en voor het overige deel vooral civieltechnisch.”
Berry vraagt zich af hoe Rigobert in dit vak is terechtgekomen.
“Op Curaçao ging ik bouwkunde studeren en ontdekte
dat ik het superleuk vond! Na de MTS kwam ik naar
Nederland om een versneld traject HBO bouwkunde te
doen en projectleider of projectmanager te worden. Tijdens
mijn studie kreeg ik een ontwerpopdracht. Volgens mijn docent
had ik er aanleg voor. Toen heb ik een minor architectuur
gevolgd, dat vond ik heel interessant. Uiteindelijk ben
ik naar de TU Delft gegaan om architect te worden. Het
bouwen zat altijd wel in mij, want als kind speelde ik graag
met Mecano en technisch Lego. Toen ik aan de TU Delft
studeerde, ben ik bij Studio Leon Thier begonnen. Daar
heb ik vijftien jaar gewerkt. Nu werk ik vier dagen per week
als senior architect bij Wubben.Chan. De vijfde dag geef ik
les op de Haagse Hogeschool, daar begeleid
ik afstudeerders. Dat is interessant, want
over sommige thema’s kan ik zelf ook kennis
vergaren. In de praktijk ben je vaak bezig
met het budget, in het onderwijs speelt dat
geen rol. Daardoor kun je vrijer denken.”
Berry: “In hoeverre heb je artistieke vrijheid, want uiteindelijk
beslist de opdrachtgever toch?” Rigobert: “Je hebt altijd
met uitdagingen en beperkingen te maken, maar het is juist
leuk om nieuwe oplossingen te bedenken. De gemeente
Amsterdam heeft een specifiek parkeergaragehandboek.
Daarin staan de kleurstellingen en kleurencombinaties.
Voor deze parkeergarage zijn echt uitzonderingen gemaakt,
omdat wij als architecten hebben geadviseerd sommige
elementen net anders uit te voeren. Een concreet voorbeeld
zijn de rode muren in de hellingbaan. Door de verlichting
gaat dat rood uitstralen, dus dat geeft in de openbare ruimte
misschien een verkeerd beeld. Wij hebben voorgesteld
om de hellingbaan grijs te maken.”
Berry van Klooster
Berry wil weten welke uitdagingen er bij het ontwerp voor
de Singelgrachtgarage-Marnix waren. Rigobert: “Bij een
parkeergarage gaat het over auto’s, hun draaicirkels en veiligheid.
Je bent automobilist, daarna word je voetganger.
Hoe is die overgang en wat betekent het als voetgangers en
automobilisten elkaar in een smalle bak steeds kruisen?
Een veilig, gebruiksvriendelijk ontwerp maken, was de
grootste uitdaging. De parkeergarage zit onder de grond,
zodat je er niks van ziet. Maar om er naartoe te gaan, moet
je ‘m kunnen zien en het moet veilig zijn. Veel parkeergarages
zijn donkere ruimtes met dichte trappenhuisblokken.
Dat voelt onveilig. De uitdaging is om te zorgen voor kwaliteit,
goed overzicht en veiligheid. Volgens mij is dat hier wel
goed gelukt.
Naast het zwembad was Mobilis al begonnen met de uitvoering.
Daar bleek iets in de ondergrond te zitten, waardoor
het trappenhuis een halve meter moest opschuiven.
Dan bekijk je wat de impact van die halve meter voor
alle parkeervakken is. Je moet opnieuw ontwerpen, zodat
alles weer klopt. Dat puzzelen is leuk aan het vak. Je werkt
samen met andere adviseurs die vanuit hun eigen vakgebied
naar een project kijken. Een constructeur berekent
hoe het gebouw stabiel blijft en niet instort. Die zegt: ‘Jij
kan dit wel zo willen, maar hier moet echt een kolom staan.’
Ik bedenk dan: oké, er staat daar dus een kolom. Hoe ga ik
daarmee om? Of de installatieadviseur heeft een grotere
ruimte nodig, omdat de installatie anders
niet erin past. Dus je bent constant
met elkaar in conclaaf over bepaalde oplossingen.
Als architect heb je meestal
het beste overzicht. Je voegt al die losse
onderdeeltjes samen en kan het integraal
beoordelen. Daardoor ben je architect
waardevol binnen het ontwerpteam en is het ontwerpproces
zo interessant.”
“Als architect heb je
meestal het beste
overzicht.”
Rigobert Nivillac
Tot slot vraagt Berry: “Wat is het leukst aan jouw vak?”
Rigobert: “Met vormgeving en techniek bezig zijn. Je denkt
na over hoe iets er straks uitziet en welke ruimtelijke kwaliteit
het heeft. Hoe maak je dat mooi? Hoe zorg je dat iets
technisch maakbaar is en je het beoogde resultaat krijgt?
Het andere aspect is afhankelijk van het project en type
gebouw. Dus als je een school gaat bouwen, verdiep je je in
wat er in zo’n gebouw gebeurt. Waar zijn leerlingen en docenten
mee bezig? Wat voor ruimtes heb je daarvoor nodig?
Voordat je iets gaat tekenen, denk je daarover na en voer je
gesprekken met de gebruikers. Wat zijn hun goede en
slechte ervaringen met een bestaand gebouw? Dat kan voor
elk project en type gebouw weer totaal anders zijn. Ook dat
maakt mijn vak interessant.”
14