OPENDOEK-MAGAZINE 2022 NR. 4
Soms is theater, de plek waar je uit alle macht probeert om iemand anders te spelen, paradoxaal genoeg de plek waar je het meest jezelf kan zijn. OPENDOEK-magazine verzamelde ontroerende getuigenissen. En we gingen op bezoek bij sociaal-artistiek gezelschap Compagnie Tartaren, waar authentiek jezelf mogen zijn, ongeacht je achtergrond, al jarenlang centraal staat. Maar dit magazine gaat nog over véél meer. Choreografen dansen over onze bladzijden, jonge acteurs delen hun ervaring met de toelatingsproef op toneelscholen, we spreken openhartig met ‘Thuis’-actrice Ann Pira, en we proberen een eeuwenoud vraagstuk op te lossen: zijn acteurs ook betere leugenaars, of net niet?
Soms is theater, de plek waar je uit alle macht probeert om iemand anders te spelen, paradoxaal genoeg de plek waar je het meest jezelf kan zijn. OPENDOEK-magazine verzamelde ontroerende getuigenissen. En we gingen op bezoek bij sociaal-artistiek gezelschap Compagnie Tartaren, waar authentiek jezelf mogen zijn, ongeacht je achtergrond, al jarenlang centraal staat.
Maar dit magazine gaat nog over véél meer. Choreografen dansen over onze bladzijden, jonge acteurs delen hun ervaring met de toelatingsproef op toneelscholen, we spreken openhartig met ‘Thuis’-actrice Ann Pira, en we proberen een eeuwenoud vraagstuk op te lossen: zijn acteurs ook betere leugenaars, of net niet?
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
AFSCHEID<br />
Ik zoek je in de lijnen<br />
die we maken in de lucht<br />
we tekenen verhalen<br />
door met onze armen te zwaaien<br />
ik hoor je in het zoeven<br />
en elke zucht, je kruipt<br />
tussen de klanken ik mijn keel<br />
ik klink zo anders deze keer<br />
ik zie je bewegen overbelicht<br />
je veert op met het publiek<br />
en vindt blind de trap naar<br />
de planken van de ziel<br />
we buigen nog net voor het doek<br />
valt, onze vingers vinden moeiteloos<br />
elkaar op het fundament van een huis<br />
waar we na maanden bouwen<br />
eindelijk in kunnen wonen<br />
SPLITSCREEN<br />
Amina Belôrf schrijft proza en poëzie.<br />
In 2020 debuteerde ze met ‘Zonder<br />
het licht te breken’. Met deze ode aan<br />
de kwetsbaarheid maakte ze een<br />
voorstelling waarbij ze samen met<br />
muzikante Sarah De Wilde poëzie met<br />
muziek laat samensmelten.<br />
in de kleedkamer berg ik<br />
eerst mijn kostuum op<br />
om de coulissen in te rennen<br />
op de tast in het donker<br />
om in jou te gaan wonen<br />
op de planken van de ziel<br />
vind ik je niet langer terug<br />
ik speur de zaal af en vang<br />
nog net een laatste glimp op<br />
voor je verdwijnt<br />
tussen één van de talloos<br />
dichtgeklapte stoelen<br />
buig ik.<br />
Ik buig nog<br />
een allerlaatste keer voor jou.<br />
'Bluebird' - TeWeKa Melsbroek © Roën Lommelen<br />
'Jubilee' - Theater Hoogspanning © Theater Hoogspanning<br />
18 19
Change language