Villa d'Arte editie 4 - 2022
Luxury lifestyle - Interior - Traveling - Food - Fashion & Beauty - Art & Culture!
Luxury lifestyle - Interior - Traveling - Food - Fashion & Beauty - Art & Culture!
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
exposities
20 jaar Casper
Faassen en
Kunsthuizen
Onder
150 x 75, lijst
Rodin
recollected
De Leidse kunstenaar Casper Faassen
viert zijn 20-jarig jubileum als autonoom
kunstenaar samen met Bart en Henk Jan
Mulder van de Kunsthuizen, die in 2002 voor
het eerst de deuren van hun galerie in Leiden
openden - ook toen met werk van Faassen:
‘Ik heb in die twintig jaar mijn vleugels
uitgeslagen, maar nu hebben we elkaar
weer gevonden met een expositie in de
Hooglandse Kerk en het tegenovergelegen
Kunsthuis Leiden.’
Thema’s als het verstrijken van
de tijd, schoonheid, verschijnenverdwijnen
en herzamelen worden
in Faassens foto’s verwerkt met een
kenmerkend verstild handschrift.
Door middel van verschillende
transparante fotografische en schilderkunstige
lagen componeert hij
zijn beeld. De werken zijn gedimd
en ingetogen, maar tegelijkertijd
rijk aan materialen en detail.
We herkennen zijn geschilderde
portretten aan de heldere krijtachtige
lijnen. Maar er is meer, legt
Faassen uit: ‘Mijn werk ontwikkelt
zich via verschillende media. Het
begon met schilderen, dat liep over
in fotografie. Nu krijgt dat ook een
sculpturaal element.’
Herzamelen
Toch is er ook een constante aan
te wijzen in het ‘herzamelen’. Dat
begon ooit met het naschilderen
van de Nachtwacht: ‘Dat grote
doek met al die verhalen maakt
enorme indruk op me. Daar komt
bij dat ik ook uit Leiden kom, waar
Rembrandt is geboren; als ik over
straat liep had ik het gevoel dat
hij daar rondwaarde. Het was een
onweerstaanbare romantiek. Ik
heb de Nachtwacht toen op mijn
kinderkamer nageschilderd, daar
is het vlammetje gaan branden. Al
snel volgden popsterren, honkballers
en de meisjes uit de O’Neillagenda.
Via het tekenen van de
dingen die indruk op mij maakten,
gaf ik het een plek. Na een periode
van experimenten en kijken naar
anderen kreeg mijn kunst iets
eigens in portretten, vrouwelijk
naakt en op Jan van Goyen
geïnspireerde stadsgezichten.
Na het zien van Igone de Jongh,
eerst op tv en later in het theater,
groeide mijn interesse voor dans.
Een fantastische uitingsvorm die
in combinatie met mijn beeldtaal
het verhaal van verschijnen en
verdwijnen mooi vertelt.’
210