OPENDOEK-MAGAZINE 2022 NR. 3

Trek eens aan mijn vinger?
WIST JE DAT?
ONBEDOELDE OF HELENDE HUMOR
DOMINIC DEPREEUW
Er is iets grappigs met humor. Niet zelden komt de lach op momenten waarop je
het niet verwacht, of het zelfs ongepast is. Maar lachen bij ellende gebeurt vaker
dan je denkt. En maar goed ook, want humor kan helpen om een zware situatie
lichter te maken. "Humor ist wenn man trotzdem lacht" ("Humor is wanneer
men alsnog lacht"), zei Otto Julius Bierbaum, journalist en en auteur, aan het
einde van de 19de eeuw. En aangezien hij Duitser was, moet hij dat bloedserieus
hebben bedoeld. Hieronder enkele leuke voorbeelden van hoe humor soms
vreemd, soms onbedoeld, soms heilzaam kan werken.
1
LACHSALVO
Meteen maar naar de donkerste periode uit de recente
geschiedenis. Tijdens het naziregime maakten Duitsers
zelf ook grappen over Hitler. Dat mocht. Als een grap echt
te ver ging, kon men een kleine boete krijgen. Zo deden
grappen de ronde als: Hitler bezoekt een gekkenhuis.
De patiënten groeten hem braaf, met gestrekte
rechterarm, de Hitlergroet. “En waarom groet jij me
niet?”, vraagt Hitler aan een man die bewegingsloos
blijft staan. “Mein Führer,” antwoordt de man, “ik ben
hier de verzorger, ik ben toch niet gek?”
Dat zachte beleid veranderde tegen het eind van de
oorlog. Meerdere grappenmakers werden toen ter dood
veroordeeld. Marianne Elise Kürchner was één van hen.
Zij werkte in een oorlogsfabriek en werd aangeklaagd
door een collega nadat ze in 1943 in een jolige bui deze
mop vertelde: “Hitler en Göring staan bovenop de
Berlijnse radiotoren. Hitler vertelt Göring dat hij iets wil
doen om de inwoners van Berlijn op te vrolijken. Waarop
Göring: Waarom spring je niet van de toren af?” Deze
mop kostte de grappenmaakster letterlijk de kop, want ze
belandde onder de guillotine. Laten we zeggen dat deze
mop iets te snijdend was. Misschien toch iets té.
2
ZALIG
Is godsdienst onverenigbaar met humor? Het hangt
ervan af. Het helpt in ieder geval als de religie ook een
beetje met zichzelf kan lachen. In de vroege jaren ‘60,
toen de katholieke kerk nog veel aanzien en invloed
had, trok de Nederlandse cabaretier Fons Jansen al
volle zalen met zijn programma ‘De Lachende Kerk’.
Met diverse woordspelingen en andere grappen,
werden onder andere de belachelijke elementen van
vastgeroeste religieuze rituelen en van de kerk als
instituut naar voren gehaald. De voorstelling is 450
keer gespeeld en bevatte grappen als: “Berouw komt
na de zonde. Ik heb maar een keer gehad dat het
ervoor kwam. En ik heb er nog spijt van.”
Daar werd toen smakelijk om gelachen. Nu doet het
allemaal heel braaf aan.
Een van de laatste keren dat het publiek zich afvroeg
“kan dit wel?”, was toen cabaretier Hans Teeuwen een
stukje deed over hoe hij Koningin Beatrix anaal had
genomen. Dat was in 2004. Ondertussen is ook dat
gewoon een klassieker geworden.
Fons Jansen © Wikimedia Commons
22