Mundikat Magazine edition 6-2018

Bron: Het Parool, 25 december 2013
Oom Derren
Een waargebeurd kerstverhaal door Theodor Holman. Opgedragen aan Freddy, Coentje en Beer die op kerstavond 2013 nog leefden en 20
jaar werden.
Na de dood van mijn vader drong zich aan mijn moeder een man
op die net als zij de tachtig gepasseerd was. Wij - mijn broer en
ik - noemden hem de minnaar, vooral ook omdat mijn moeder
dan reageerde met: 'Hè jongens, doet niet zo flauw. Oom Derren
is eenzaam en alleen en ik laat hem zijn herinneringen ophalen.
Dat vindt hij fijn.' Als oom Derren bij mijn moeder logeerde - hij
woonde zelf in Rotterdam - meed ik het ouderlijk huis, want ik
ergerde me mateloos aan hem.
Hij was namelijk door en door gelovig en wilde daar ook altijd
over praten. Hij probeerde ons dan over te halen ook gelovig te
worden. Ik gebruik expres het woord gelovig, want oom Derren
had zelf een ratjetoereligie. Dat vond ik als atheïst in het begin
natuurlijk schattig, maar op den duur begon het me te irriteren,
waardoor ik me steeds grover tegen hem gedroeg, waardoor
mijn moeder mij weer begon af te vallen. Een gesprek met oom
Derren ging bijvoorbeeld zo:
'Je kunt wel tegen religie zijn, Theodor, maar Maria verschijnt
met grote regelmaat in mijn leven. Zij troost mij dan en geeft
mij goede adviezen.'
'Nou, dat is fijn voor u, oom Derren. Doet u haar dan de volgende
keer de groeten van mij.'
'Gisteren verscheen zij weer met nieuws over je vader. Hij vindt
het vervelend dat je gescheiden bent en hoopt dat je toch de
verantwoordelijkheid voor je kind op je zult nemen.'
'Nou oom Derren, zegt u maar tegen Maria dat zij zich er niet
mee moet bemoeien hoe ik mijn leven inricht. En laat haar dat
vooral ook tegen mijn vader zeggen!'
'Waarom zo onaardig, Theodor?' vroeg mijn moeder dan.
Op kerstavond - ik wist niet dat het kerstavond was - had ik
ergens vlak bij mijn ouderlijk huis een kerstborrel gehad en
besloot ik even langs mijn moeder te gaan.
14