Mundikat Magazine edition 6-2018

De tweede consequentie is dat de verwijzing van de verkoper naar de site van de VBK (Vereniging van Beroeps Fokkers) waar onder
het kopje garantie het volgende te lezen valt: “Alle rechten op vergoeding of aansprakelijkheid in welke vorm dan ook vervallen
indien de wederpartij haar pup ter behandeling aan zijn/haar dierenarts aanbiedend zonder voorgaand overleg en toestemming
met/van de kennelhouder.” Volgens de rechter in dit geval niet van toepassing is. Daarvoor heeft de rechter een grondig argument,
namelijk dat er nergens is gebleken dat er kennelijk sprake is van “algemene voorwaarden”. We moeten dus ook aannemen dat
het gebruikte contract enigszins “rammelde”. Ook in haar verweer heeft de verkoper niet gemeld dat de voorwaarden van de
beroepsvereniging een onlosmakelijk onderdeel van de koopovereenkomst vormen. Hij zegt letterlijk: “Niet gesteld of gebleken is
immers dat de door [gedaagde] (onder rechtsoverweging 2.8) aangehaalde clausule op deze website (bijvoorbeeld als onderdeel
van algemene voorwaarden) deel uitmaakt van de overeenkomst tussen [eiser] en [gedaagde].”
Dan komt een bijzonder belangrijke redenering, die in het geval van de aanschaf van een dier een heel sterk meespeelt. De
Kantonrechter is namelijk van mening dat de koper geen genoegen hoeft te nemen met een vervangend dier. De Koopovereenkomst
ging over een specifieke pup, Pepper, en niet over een pup in het algemeen! Dat maakt vervanging al meteen onmogelijk.
De fokker heeft niet in haar verweer meegenomen, maar er is ook nergens uit gebleken dat er onnodig hoge kosten zijn gemaakt of
dat de dierenartskosten überhaupt overbodig waren. De rechter gaat er daarom vanuit dat deze kosten noodzakelijk waren om de
pup, Pepper, aan de overeenkomst te laten voldoen. De verkoper zal deze kosten daarom moeten vergoeden.
Wat kunnen we leren uit deze zaak?
Twee belangrijke zaken vallen op:
Ten eerste blijkt de struisvogelmethode, “ik doe of ik niet besta dan gaat het vanzelf wel weg”, niet werkt. Altijd reageren dus.
Ten tweede: als je reageert op een brief of, erger nog, een dagvaarding, dan dien je op alle punten waar je het niet mee eens bent te
reageren. Het blijkt dat het spreekwoord: “Wie zwijgt stemt toe” niet voor niets bestaat. De rechter neemt datgene wat niet betwist
wordt als waar aan. In het geval van een rechtszaak betekent dat het wordt toegewezen aan eiser.
Niet antwoorden, stilte…. Het helpt echt niet. Naast alle negatieve energie en stress die je er van hebt ben je vaak ook nog eens
extra geld kwijt. Naast de kosten voor het kitten/de kat of de dierenartskosten mag de verliezer veelal ook een gedeelte van de
proceskosten van de andere partij betalen.
41 jaar Mundikat — Mundikat Magazine nummer 6 2018— 13