Bachelorscriptie Cultuursensitiviteit in de kinderpalliatieve zorg

Normand, 2003). Linguïstische en culturele competentie zijn hierbij cruciaal, oftewel het
adequaat communiceren met gezinnen met een beperkte taalvaardigheid en het handelen naar
verschillende, onbekende of botsende overtuigingen tussen zorgverleners en niet-westerse
gezinnen (Anderson et al., 2003). Daarnaast dragen Anderson et al. (2003) enkele concrete
interventies aan die bijdragen aan cultuursensitieve zorg, zoals tolkdiensten, representatief
zorgpersoneel en culturele competentietrainingen.
Onduidelijk is echter hoe de reeds besproken incompetenties rondom het bieden van
cultureel competente zorg zich in het bijzonder voordoen in de kinderpalliatieve zorg. Specifiek
cultureel onderzoek in de palliatieve zorg heeft zich bijna uitsluitend gericht op volwassenen
en de resultaten kunnen niet volledig worden geëxtrapoleerd naar kinderen (Contro, Larson,
Scofield, Sourkes & Cohen, 2002). Hoewel er overeenkomsten zijn, hebben ongeneeslijk zieke
kinderen en hun gezinnen namelijk speciale overwegingen en behoeften vergeleken met die van
volwassen palliatieve patiënten (Wocial, 2000). Het bepalen van de belangen van het stervende
kind, ook wel palliatief terminaal genoemd, ligt voornamelijk bij de ouders vanwege wisselende
niveaus van lichamelijke, cognitieve, emotionele en sociale ontwikkeling van het jonge kind
(Goldman, 1998). Dit maakt dat kinderpalliatieve zorg tevens zorg voor een volledig gezin
betreft, inclusief broertjes, zusjes en ouders die geen sterfgevallen in de directe omgeving
hebben meegemaakt (De Raadt, Dekkers, de Groot-Meijer & Van den Heuvel-Eibrink, 2009).
Bovendien is euthanasie bij kinderen als wilsonbekwame individuen in de regel niet geoorloofd,
wat maakt dat het belangrijk is om de laatste fase van een kind goed voor te bereiden en zorg
op maat te leveren door een groep deskundigen (De Raadt et al., 2009; Wocial, 2000).
Het begrijpen van de wensen, overtuigingen en culturele gebruiken van niet-westerse
gezinnen is dan ook een noodzakelijke stap in het verbeteren van de cultuursensitieve
kinderpalliatieve zorgverlening (Contro et al., 2002; Wocial, 2000). De ervaringen van de
culturele en linguïstische competentie zullen derhalve bevraagd worden aan zowel Nederlandse
als islamitische geestelijk verzorgsters, kinderverpleegkundigen, rouw- en verliesbegeleidsters
en een medisch maatschappelijk werkster. Als medische en psychosociale zorgprofessionals
verzorgen zij stervende kinderen, begeleiden zij gezinnen bij levensvragen en ondersteunen hen
bij het zoeken naar zingeving en betekenis. Zodoende zal in mijn kwalitatieve bachelorscriptie
de volgende onderzoeksvraag centraal staan:
Hoe ervaren zorgprofessionals de culturele competentie van de Nederlandse
kinderpalliatieve zorg?