Villa d'Arte edition 2 - 2022

Column
KLIMAATNEUTRAAL
Tentoonstellingen rondom ecologie,
milieu, recycling en van alles en nog wat
dat niet per se met ‘vrije kunst’ van doen
heeft zijn hip. Sommige kunstenaars zijn
er spontaan mee bezig, anderen doen
zoiets in opdracht van een museum dat
een thema bij inclusiviteits- en duurzaamheidssubsidiebepalingen
heeft
verzonnen. De enige reden dat je enkele
jaren geleden plotseling daklozen of
vluchtelingen mee zag spelen in orkesten
was een subsidiehaakje. Recent moest
ik zelf weer zo’n formulier invullen. Daarop
moest ik aangeven hoe ik dacht niet
klassiek geïnteresseerd publiek bij mijn
klassieke muziekconcert binnen te krijgen.
Tja... Ik wil niet alles over één kam
scheren, maar als ik had ingevuld dat
we met Oekraïense vluchtelingen gingen
werken en 200 plaatsen voor hun familie
beschikbaar stelden, hadden we meteen
15 mille bij kunnen schrijven. Is For What
It’s Worth verderop in deze Kunstgids
eigenlijk wel een (fraaie) tentoonstelling,
of is het meer filosofie dan kunst? De
vraag geeft aan dat grenzen momenteel
erg vervagen, al is dat misschien
van alle tijden. De meeste protesthits
uit de jaren zestig kennen we vandaag
als ‘golden oldies’. Perplex stond ik bij
een persbericht over de Rijksmuseumdirecteur
die naast een burgemeester en
het Melkmeisje stond, nu de Hermitage is
gesloten – who cares? Het Fries Museum
stuurt persberichten over ‘sustainable
goals in museumland’. Klinkt fantastisch,
maar musea zijn betonnen kolossen en
het begrip klimaatneutraal is vooral een
subsidiebegrip en verder een sprookje:
musea zijn enorme energieslurpers en als
de Poetin-crisis één ding heeft geleerd is
het dat alle groene stroom uiteindelijk via
olie, kolen en gas wordt opgewekt. Maar
de klimaatneutrale leugen voelt absoluut
een stuk beter.
Soms kun je echter tóch het ‘verschil’
maken. De auteur van de omgekeerde
fotoroman Branco & Julia baseerde zijn
roman op een serie intrigerende oude
foto’s die hij op een veilingsite kocht,
maar de uitgever moest nog overtuigd
worden van het nut van het plaatsen van
die foto’s in dat boek. Koud had ik beloofd
het boek op de fotopagina te zetten
áls de uitgever die foto’s in het boek zou
zetten, en hij ging al overstag! Het is
onbeschrijfelijk wat voor gevoel je van
zulke feedback krijgt. Ik voelde me op
slag klimaatneutraal!
René Seghers
Museum
DE ZOMER VAN JEANNE BIERUMA
OOSTING (1898 - 1994)
Henriëtte Polak
Het oeuvre van de Friese kunstenares
Jeanne Bieruma Oosting mag zich sinds
enkele jaren verheugen in een groeiende
belangstelling. Dat is niet verwonderlijk.
Oostings veelzijdige, soms behoorlijk
gedurfde werk en haar avontuurlijke,
vrijgevochten leven spreken tot de verbeelding.
Een filmisch portret waarin ze
zelf met ijskoude nuchterheid in een paar
minuten haar leven uit de doeken doet om
te besluiten met ‘En meer he’k d’r nie over
te zegg’n’ zet haar werk aan het einde van
de tentoonstelling in Museum Henriëtte
Polak op prachtige wijze in perspectief.
192
Links: Jeanne Bieruma Oosting in haar atelier, Rue de Belloni, Parijs
1930 © Marc Vaux, RKD, Den Haag