2022 05 12 Jussens versus slagwerk (Alexej Gerassimez, Emil Kuyumcuyan)

Do 12 Mei 2022
Grote Zaal
20.15 uur
Donderdag
avondserie
Jussens versus slagwerk
Lucas & Arthur Jussen
+ Alexej Gerassimez
+ Emil Kuyumcuyan
Het gratis beschikbaar stellen van dit digitale
programmaboekje is een extra service
ter voorbereiding op het concert. Het is
uitdrukkelijk niet de bedoeling deze versie
tijdens het concert te raadplegen via je mobiele
telefoon. Dit is namelijk zeer storend voor de
andere concertbezoekers.
Bij voorbaat dank.

Programma
Jussens versus slagwerk
Lucas & Arthur Jussen
+ Alexej Gerassimez
+ Emil Kuyumcuyan
Lucas & Arthur Jussen piano
Alexej Gerassimez percussie
Emil Kuyumcuyan percussie
Donderdag
avondserie
Do 12 mei 2022
Grote Zaal
20.15 – 22.05 uur
ca. 45 minuten voor de pauze
ca. 45 minuten na de pauze
Inleiding
Foyerdeck 1
19.15 – 19.45 uur
Thea Derks in gesprek met
de musici
Staat je mobiele telefoon al uit?
Dank je wel.
2

Programma
Béla Bartók (1881 - 1945)
Sonate voor twee piano’s en slagwerk Sz. 110 (1937)
··
Assai lento – Allegro troppo
··
Lento, ma non troppo
··
Allegro non troppo
Alexej Gerassimez (1987)
Stonewave voor percussieduo
Pauze
Maurice Ravel (1875 - 1937)
La valse (1920)
Andrew Norman (1979)
Frank’s House (2015)
Leonard Bernstein (1918 - 1990)
Symfonische Dansen uit West Side Story (1960)
arr. Irwin Kostal voor twee piano’s en percussie
3

Toelichting
In 1937 was Béla Bartóks Sonate voor twee piano’s en percussie na Ionisation uit 1931 van
Edgard Varèse de tweede mijlpaal waarin het slagwerk uit zijn dienende rol brak. De twee
slagwerkers stonden naast de twee pianisten als gelijkwaardige solisten. Het werk zorgde
voor een verdere doorbraak van het slagwerk als solo-instrument en als volwaardig
partner in een kamermuziekensemble.
Sindsdien zijn werken voor solopercussie
en stukken, waarbij het slagwerk een grote
zelfstandige rol speelt, schering en inslag.
Slagwerker en componist Alexej Gerassimez
doet er zijn voordeel mee. Ondertussen
fungeert de combinatie van twee piano’s als
een meesterlijke vervanger van het grootse
symfonieorkest en als een schetsboek
voor de componist. Vandaar dat Bernsteins
Symfonische Dansen uit West Side Story in
de combinatie van twee piano’s en slagwerk
een logische vertaling vonden. En vandaar
dat Maurice Ravel zijn fameuze La valse in
eerste instantie voor twee piano’s schreef.
Ondertussen vindt de bezetting van Bartóks
sonate nog steeds dankbaar navolging in
avontuurlijke recentere werken zoals Andrew
Normans muzikale vertaling van het huis van
de Amerikaanse architect Frank Gehry.
Béla Bartók
Sonate voor twee piano’s en percussie
Dat Bartók tot zijn opmerkelijke partituur
kwam, danken we aan de Zwitserse
miljardair Paul Sacher, die een deel van
het kapitaal van zijn in de farmaceutische
industrie actieve schoonfamilie
Hoffmann-La Roche besteedde aan
compositieopdrachten.
Sacher had als Zwitsers hoofd van de
International Society for Contemporary
Music een grote stem in het kapittel en
was uiteindelijk de man achter meer dan
tweehonderd nieuwe composities. Bartóks
Sonate voor twee piano’s en percussie is
ongetwijfeld een van de opmerkelijkste. Het
begon in de lente van 1937, met het verzoek
in de zomer een kamermuziekwerk klaar te
hebben. Ondanks de – zeker voor Bartók –
grote tijdsdruk, slaagde hij glansrijk. Bartók
schreef het werk, en vooral de tweede
pianopartij, met zijn tweede vrouw Ditta in
gedachten, die net als zijn eerste vrouw een
leerling van hem was, en droeg het ook aan
haar op. Opvallend is dat Bartók de beide
piano’s vooral als ‘slaginstrumenten’ gebruikt
naast het slagwerk. Men zou in de aard zelfs
kunnen spreken van een percussiekwartet, al
doet dat de diverse melodische uitingen van
de piano waarschijnlijk tekort.
Die uitingen beginnen in het eerste deel
na een langzame inleiding als thema van
een grootse sonatevorm. Het eerste statige
thema blijkt een kiemcel voor het hele deel
dat in totaal net zo lang is als de andere
twee delen. Het tweede deel is mysterieuze
nachtmuziek waar Bartók patent op heeft
en het derde deel laat zich beluisteren als
een luchtig rondo, waarin de volksmuziek
prominent aanwezig is.
4

Toelichting
Alexej Gerassimez
Stonewave
‘Je kunt ook iets moois bouwen van stenen
die op je pad komen’. Dit van Goethe
afkomstige motto werd de leidraad van
Alexej Gerassimez bij het componeren van
Stonewave.
De slagwerker, die in 2010 de TROMP
Percussion Competition won, heeft zich
ontpopt als een componist die het alledaagse
in een onverwachte context kan plaatsen.
Zo onderzoekt hij in Stonewave voor twee
percussionisten de klank van rotsgesteente.
‘We leven in een spannende tijd waarin
percussie als solo-instrumentarium steeds
meer zijn volle potentieel ontplooit’, zegt hij
over zijn werk. ‘En daarmee verschuift volgens
mij de focus eindelijk van ‘welk percussieinstrument
wordt bespeeld’ naar ‘hoe het
wordt bespeeld en waarvoor’. Zeker, het
gevarieerde instrumentarium heeft op zich
al een hoge amusementswaarde, maar de
verwerking van deze klanklichamen heeft nog
niets met muziek te maken. Pas als we ons
bezighouden met het ‘hoe’ en ‘waarvoor’ kan
de muziek gaan ademen. Daarom is reductie
altijd een belangrijk onderdeel van mijn
artistieke werk. Vrijheid kan alleen als zodanig
worden herkend en ervaren als het hand in
hand gaat met onvrijheid. Beperkingen dagen
de creatieve geest uit en vereisen toewijding
en diepte van detail. Ik breek in Stonewave uit
het harnas van vooroordelen zoals ‘dit is maar
een steen, meer niet’. In de kern verken ik in
Stonewave het geluid en de vorm van rotsen.
Ze zijn nogal poreus en weerbarstig van aard
en kunnen verbazingwekkend strakke en
harmonieuze verhalen vertellen. De snaredrum
en basdrum vormen het kader voor het stuk.
Ze leiden ons deze wereld van stenen binnen
als vertrouwde, traditionele instrumenten met
een gekend geluid.’
Maurice Ravel
La valse
‘Door wervelende wolken kunnen walsende
paren vaag worden onderscheiden. De
wolken verdwijnen geleidelijk en onthullen
een immense zaal bevolkt met een joelende
menigte. Het tafereel wordt geleidelijk
verlicht. Het licht van de kroonluchters
barst uit in een fortissimo. Een keizerlijk hof,
omstreeks 1855.’
Zo omschreef Maurice Ravel de opening van
La valse, het werk waar hij al in 1906 de eerste
gedachten voor op papier zette. Toen zou het
werk nog Wien gaan heten en was het bedoeld
als een eerbetoon aan de Weense walsen van
Johann Strauss jr. ‘Een echte wals schrijven is
erg moeilijk’, zei Ravel over zijn werk. ‘Daarom
heb ik getracht een symfonische wals te
schrijven als eerbetoon aan het genie van
Strauss.’
De voltooiing van het werk liet op zich
wachten, vooral omdat er een oorlog tussen
kwam, een periode waarin Ravel alleen zijn
5

Toelichting
Le tombeau de Couperin schreef. Pas toen
hij in 1919 van Sergej Diaghilev een opdracht
kreeg voor een nieuw ballet maakte hij het
werk af. Ravel speelde de impresario La
valse voor in de eerste versie voor twee
piano’s. Diaghilev sprak de historische
woorden: ‘Dit is geen ballet, dit is een portret
van een ballet.’ De leider van de Ballets
Russes had ergens gelijk: La valse is niet
alleen een briljante ode aan de wals, het is
ook het ultieme signaal voor het einde van
een tijdperk dat Wenen had verheven tot
uitgaanscentrum van Europa en de familie
Strauss tot de ongekroonde koningen van
het zwieren en zwaaien. Aan het slot laat
Ravel de wals immers briljant ineen storten.
De componist was desondanks zwaar
gepikeerd en gaf de opdracht direct terug.
Hij maakte de beroemde orkestversie, maar
bracht ook die eerste versie voor twee
piano’s op de markt, waarin juist door het
ontbreken van de orkestkleuren de afbraak
van de wals des te harder aankomt.
Andrew Norman
Frank’s House
In 1977 bouwde de Amerikaanse architect
Frank Gehry, bekend van onder andere
het Guggenheim Museum in Bilbao, het
Dansende Huis in Praag en de Walt Disney
Concert Hall in Los Angeles, zijn eigen huis.
Op basis van een roze bungalow uit de jaren
twintig construeerde hij een krankzinnig
bouwwerk met hout, staal, golfplaten en
wat al niet, dat ‘zijn persoonlijke antwoord’
was op de ‘krankzinnige cultuur van
Los Angeles’. Het huis, dat zowel grote
bewonderaars als felle tegenstanders kende,
staat bekend als een van de symbolen van
het deconstructivisme. Andrew Norman – in
2017 benoemd tot Componist van het Jaar
in de Verenigde Staten – bezocht het huis
en schreef in 2015 zijn Frank’s House in
opdracht van de Los Angeles Philharmonic.
Omdat het werk uitgevoerd zou worden
tijdens een concert met ook Bartóks Sonate
voor twee piano’s en percussie op het
programma, koos hij dezelfde bezetting.
Norman probeert de sfeer en het beeld van
het huis in Frank’s House zowel letterlijk
als figuurlijk op te roepen met een even
krankzinnig als theatraal werk, waarbij de
percussie deels bestaat uit materialen als
golfmetaal, gaas en triplex en de piano’s
deels geprepareerd zijn. Zoals Gehry de
oorspronkelijke roze bungalow ‘uit elkaar
scheurde en reconstrueerde’, zo verwijst
Norman naar oude noten met flarden uit
de Walsen voor twee piano’s van Brahms.
Daartussen wijzen de percussionisten de weg
in een caleidoscoop van ongehoorde klanken
die gezamenlijk een ‘nieuw’ huis vormen.
Leonard Bernstein
Symfonische Dansen uit West Side Story
Hoewel Leonard Bernstein de geschiedenis
van zijn voorganger en voorbeeld George
Gershwin goed kende, en dus ook wist van de
6

Toelichting
valkuilen van het balanceren op de grens van
verschillende genres, had hij de pech dat hij
zichzelf in 1957 naar de eeuwigheid schreef
met een ongeëvenaarde hit: West Side Story.
De moderne update van Shakespeares
Romeo en Julia werd dankzij de memorabele
melodieën van Bernstein en de pakkende
teksten van Stephen Sondheim een niet
aflatend succes. De musical beleefde volgend
op de première meer dan zevenhonderd
uitvoeringen op Broadway. Hoewel Bernstein
zeer gelukkig was met het resultaat,
dwarsboomde het succes van West Side
Story hem bij zijn activiteit als serieus
componist. Hij bleef elke keer de eclectische
musicalcomponist die ook een symfonie wilde
schrijven. Uiteindelijk bracht hij in 1961 West
Side Story maar naar het concertpodium met
de Symphonic Dances, een instrumentale
samenvatting van het drama rond de twee
geliefden uit rivaliserende New Yorkse gangs.
De acht verschillende dansen die zonder
onderbreking in elkaar over gaan, volgen
niet alleen het verhaal van de musical, maar
onthullen ook hoe coherent het werk met
de tritonus als belangrijkste motief – het
kenmerkende begin van de song Maria –
in elkaar zit. Alsof Bernstein even wilde
onderstrepen dat hij het metier tot in de
puntjes beheerste. Dat komt nog duidelijker
naar voren in het arrangement dat Bernsteins
vaste arrangeur Irwin Kostal in de jaren
tachtig maakte voor twee piano’s en twee
percussionisten.
Paul Janssen
7

Biografieën
Componisten
Béla Bartók
Béla Bartók (1881 - 1945)
werd geboren in het Hongaarse
Nagyszentmiklós.
Hij kreeg zijn eerste
pianolessen van zijn
moeder en in 1899
begon hij zijn studie
compositie en piano aan
de Muziekacademie van
Budapest.
Bartók ontwikkelde zich
in eerste instantie als
begenadigd pianist en nam
in 1907 de docentenpraktijk
aan de Muziekacademie
8
van zijn leraar István
Thoman over. Als componist
begon zijn ontwikkeling
pas echt toen hij in 1905
componist Zoltán Kodály
ontmoette. De twee gingen
op ontdekking naar de ware
Hongaarse volksmuziek,
maakten er een omvangrijke
etnomusicologische studie
van en de muzikale taal
van Bartók veranderde
snel. Met de eenakter
Hertog Blauwbaards
Burcht en het ballet De
Houten Prins vestigde hij
zijn naam in Hongarije en
de rest van Europa. Bij het
uitbreken van de Tweede
Wereldoorlog emigreerde
Bartók naar de Verenigde
Staten. Daar schreef hij
ondanks een zware tijd –
zowel financieel als fysiek
– belangwekkende werken
als het Concert voor Orkest,
zijn Derde pianoconcert
en het Altvioolconcert. In
september 1945 stierf hij aan
een vorm van leukemie.
Alexej Gerassimez
Percussie
Zie bio pag. 12
Maurice Ravel
Maurice Ravel (1875 - 1937)
werd geboren in Baskenland
en groeide op in Parijs
waar hij studeerde aan
het conservatorium, onder
anderen bij Gabriel Fauré.
Hij was dertien jaar jonger
dan Debussy en hoewel hij
door hem werd beïnvloed,
was al snel duidelijk dat hij
een andere weg insloeg.
In tegenstelling tot Debussy
hechtte hij groot belang aan
de klassieke vormentaal. Zijn
hang naar perfectie en zijn
liefde voor een mechanische
ritmiek wordt meestal in
verband gebracht met

Biografieën
zijn vader, een Zwitserse
ingenieur. Hij leefde een vrij
onopvallend en solitair leven,
na de Eerste Wereldoorlog
in een piepklein huisje
in een Parijse voorstad.
In vrijwel alles was hij
een perfectionist, ook
bijvoorbeeld in zijn kleding.
Hij was een trage werker
die in principe in elk genre
slechts één werk schreef, of
hooguit een paar, maar dan
elk werk totaal verschillend
van karakter. Hij gaf de
voorkeur aan de korte vorm.
Tijdens zijn leven verwierf
Ravel tot zijn stomme
verbazing zijn grootste
roem met de Boléro, volgens
hemzelf een volslagen
‘inhoudsloos’ stuk.
Andrew Norman
foto: Craig T. Matthew
Andrew Norman (1979)
studeerde compositie aan
de University of Southern
California en Yale. Al
tijdens zijn opleiding wist
de Amerikaanse componist
in eigen land naam te
maken met complexe
werken beïnvloed door
de architectuur en de
beeldende kunsten.
Bij het winnen van de
prestigieuze Grawemeyer
Award for Musical
Composition in 2017 voor zijn
orkestwerk Play maakte hij
zich sterk voor onder andere
vrouwelijke componisten.
‘Deze prijs is de afgelopen
dertig jaar aan slechts drie
vrouwen toegekend. Ik ben
blank en man en krijg vele
opdrachten, terwijl er zo veel
getalenteerde componisten
van allerlei afkomst en
gender zijn. Waarom geven
wij deze mensen geen
opdrachten?’ Norman
doceerde compositie aan
de USC Thornton School of
Music en is tegenwoordig
docent compositie aan de
Juilliard School.
9

Biografieën
Leonard Bernstein
De Amerikaanse componist
en dirigent Leonard
Bernstein (1918 - 1990)
groeide op als zoon
van Russisch-Joodse
emigranten. Vanaf het
moment dat er een piano in
huis kwam raakte de jonge
Bernstein verslingerd aan
de muziek en wist hij waar
zijn toekomst lag.
lastminutevervanger inviel
voor dirigent Bruno Walter bij
de New York Philharmonic,
het orkest waarvan hij van
1958 tot 1969 chef-dirigent
zou zijn. Bernstein zette in
die hoedanigheid het werk
van Gustav Mahler in de
Verenigde Staten op de
kaart. Ook maakte hij zich
sterk voor veel hedendaagse
muziek. Zo dirigeerde hij al in
1949 de première van Olivier
Messiaens Turangalîlasymfonie.
Als componist
was Bernstein vooral een
kind van de Verenigde
Staten en voelde hij zich
even makkelijk thuis in de
serieuze muziek als in een
genre als de musical. In 1957
beleefde hij op dat vlak zijn
grootste succes met West
Side Story. Bernstein was
ook actief als opleider en
presentator en was de eerste
‘klassieke’ musicus die ook
op tv openlijk een lans brak
voor de pop- en rockmuziek.
Bernstein studeerde aan
Harvard en aan het Curtis
Institute of Music en begon
zijn carrière als assistent van
dirigent Serge Koussevitszky.
Zijn doorbraak kwam
in 1943 toen hij als
10

Biografieën
Uitvoerenden
Lucas en Arthur
Jussen
Piano
Ondanks hun jonge leeftijd
hebben Lucas (1993) en
Arthur Jussen (1996) al
veel ervaring opgebouwd
in het internationale
concertcircuit. Zowel als
duo als solist worden Lucas
en Arthur door pers en
publiek geprezen.
In 2001 drongen ze door tot
de finale van de Rotterdamse
Piano Driedaagse en tijdens
het Nationaal Concours
van de Stichting Jong
Muziektalent in 2004 werd
Arthur (1996) gekozen tot
‘Jong muziektalent van het
jaar’. In 2005 studeerden de
broers op uitnodiging van de
Portugese meesterpianiste
Maria João Pires bijna een
jaar in Portugal en Brazilië.
In de jaren daarna hadden
ze zowel les bij Pires als
bij twee gerenommeerde
Nederlandse docenten:
pianopedagoog Jan Wijn
nam hen onder zijn hoede en
bij Ton Hartsuiker verdiepten
ze zich in twintigste-eeuwse
muziek. Sinds 2010 staan ze
onder contract bij Deutsche
Grammophon waar onlangs
de cd Dutch Masters, een
eerbetoon aan Hartsuiker,
verscheen. De broers treden
foto: Marco Borggreve
zowel afzonderlijk als
gezamenlijk wereldwijd op en
brengen ook veel nieuw werk
in première zoals het voor
hen geschreven Together
van Theo Loevendie en het
pianoconcert In Unison van
Joey Roukens.
11

Biografieën
Alexej Gerassimez
Percussie
De Duitse percussionist
en componist Alexej
Gerassimez (1987)
studeerde aan de
conservatoria van Keulen,
Berlijn en München.
Al snel maakte Gerassimez
furore in diverse slagwerkcompetities
zoals de
International Marimba
Competition in Neurenberg,
De European Music
Competition for Youth,
de Southwest-German
Chamber Music Competition
en de TROMP Percussion
12
foto: Anne Horneman
Competition die hij in
2010 won. Inmiddels is hij
uitgegroeid tot een van
de belangrijkste en meest
gevraagde percussiesolisten
van zijn generatie.
Gerassimez is ook actief
als componist en doceert
percussie aan de Hochschüle
für Musik und Theater in
München.
Emil Kuyumcuyan
Percussie
foto: Oliver Röckle
Emil Kuyumcuyan (1993) is
een Turkse percussionist
met Armeense, Griekse,
Afrikaanse en Kroatische
wortels. Hij studeerde
aan het Conservatorium
in Instanbul en vertrok
naar Duisland om aan de
Staatliche Hochschule für
Musik und Darstellende
Kunst verder te studeren.
Vooral sinds hij in 2016
de TROMP International
Percussion Competition
won geldt hij als een van
de meest vooraanstaande
slagwerkers van zijn
generatie. Hij treed
wereldwijd op en is sinds
2020 lid van het ensemble
Percussions de Strasbourg.
Kuyumcuyan geeft
internationaal workshops
en masterclasses en is als
gastdocent verbonden aan
het Royal Northern College
of Music. Hij is ook als
componist actief.

Verwacht
Donderdag
avondserie
Do 19 mei 2022
Grote Zaal
20.15 uur
MARS
Klangforum Wien
Voor techgoeroes als Elon Musk is het een uitgemaakte
zaak: de redding van de mensheid ligt in de kolonisatie
van Mars. Maar is Mars echt onze ‘planeet B’? Componiste
Jennifer Walshe heeft zelf van jongs af aan een fascinatie
voor de rode planeet. In haar nieuwe multimediale werk
MARS I onderzoekt ze door de lens van haar eigen obsessie
een ontvlambare cocktail van thema’s: technologie, Silicon
Valley, kapitalisme, de klimaatcatastrofe én onze plaats in
het universum. Welkom in ruimtevaartcentrum Walshe.
Jennifer Walshe schoot eerder in de roos met de filosofische
opera TIME TIME TIME, die ze ontwikkelde voor het festival
Sonic Acts in het Muziekgebouw. Voor haar is muziek een
manier om ideeën kritisch en prikkelend te onderzoeken. De
tekst voor MARS I is van journalist Mark O’Connell, die met
To Be a Machine een prijswinnend boek heeft geschreven
over ‘transhumanisme’, het idee dat de mens zichzelf moet
‘upgraden’ met nieuwe technologie om te overleven.
Jennifer Walshe
foto: derVisagist.com
Jennifer Walshe MARS I (wereldpremière)* gebaseerd op
een libretto van Mark O´Connell
* mede in opdracht van het Muziekgebouw en met
steun van Ammodo
Tip!
Bezoek ook de openbare repetitie om 12.00 uur op 19 mei,
voorafgaand aan de wereldpremière.
13

Verwacht
Mei
vr 13 mei / 20.15 uur
Le baiser de la fée
Amsterdam Sinfonietta +
Antje Weithaas
za 14 mei / 20.15 uur
In Search of Haydn
Orkest van de Achttiende
Eeuw + Nicolas Altstaedt
Kijk Muziek
zo 15 mei
13.30 uur
Dromenblazers (6+)
Oorkaan + Nieuw
Amsterdams Klarinet
Kwartet
13.30 + 15.30 uur /
Kleine Zaal
ImpulZ (2+)
Theater de Spiegel
ma 16 mei / 20.30 uur
Anouar Brahem Quartet
do 19 mei / 20.15 uur
MARS
Klangforum Wien
vr 20 mei / 20.15 uur
FIBER X The Rest is Noise
Edition 2022
za 21 mei / 14.15 uur
Rhapsody in red-white-blue
IJ-Salon
za 21 mei / 20.15 uur
Zonsondergangen
Brodsky Quartet +
Virpi Räisänen
zo 22 mei / 16.00 uur /
Kleine Zaal
Born in the USA
Nieuw Amsterdams Peil
zo 22 mei / 20.15 uur
Beethovens revolutie
en een krankzinnig
vioolconcert
Scottish Chamber Orchestra +
Vilde Frang
wo 25 mei / 20.15 uur
#uncut
Nederlands Kamerkoor
vr 27 mei / 20.15 uur
Herr Tartüff (1925)
Olga Pashchenko + Jed
Wentz
za 28 mei / 20.15 uur
Een weergaloos duo
Leif Ove Andsnes + Marc-
André Hamelin
zo 29 mei / 11.00 uur /
Kleine Zaal
Huygens’ Cosmotheoros
Melle Weijters + Ere
Lievonen
SoundLAB Workshop
Maak je eigen muziek met de
wonderlijkste instrumenten.
Voor kinderen (7+) met
volwassenen. Elke zondag,
13.00 uur in de Atriumzaal.
Kaartjes via muziekgebouw.nl.
WannaSwing
Op de kade voor het
Muziekgebouw staat de
interactieve muziekinstallatie
WannaSwing van theatermaakster
Caecilia Thunissen
en scenograaf Jan Boiten. Acht
schommels sturen composities
aan van hedendaagse
componisten als Joey Roukens,
Mayke Nas en Rob Zuidam.
Zie voor meer informatie
muziekgebouw.nl/wannaswing
Huil van de Wolff
Elke 22e van de maand klinkt om
20.00 uur het geluidsmonument
Huil van de Wolff van Martijn
Padding ter herinnering aan
oprichter van het Muziekgebouw
Jan Wolff (1941 - 2012).
Zie voor meer informatie
muziekgebouw. nl/huilvandewolff
14

Foto: Erik van Gurp
4’33 grand café
Kom voor of na het concert eten
in 4’33 Grand café. Reserveren:
020 788 2090 of 433grandcafe.nl.
Bij de prijs inbegrepen
Reserveringskosten zijn bij de
kaartprijs inbegrepen.
Ook een drankje, tenzij anders
vermeld op je concertkaartje.
Rondom het concert
- Na aanvang van het concert heb je
geen toegang meer tot de zaal.
- Zet je mobiele telefoon uit voor
aanvang van het concert.
- Het maken van beeld- of
geluidsopnamen in de zaal alleen
met schriftelijke toestemming.
- Algemene Bezoekersvoorwaarden
zijn na te lezen op muziekgebouw.nl
Steun het Muziekgebouw
Inkomsten uit kaartverkoop dekken
ten dele onze kosten. Word vriend
of doneer: met jouw extra steun
kunnen we concerten op het
hoogste niveau blijven organiseren.
Meer informatie:
muziekgebouw.nl/steunons
Op de hoogte blijven?
Blijf op de hoogte van nieuw
geboekte concerten of ander
nieuws. Volg ons via onze
e-nieuwsbrief (aanmelden op
muziekgebouw.nl), Facebook,
Twitter of Instagram.
Dank!
Wij kunnen niet zonder de steun van
onze vaste subsidiënten en Vrienden
van het Muziekgebouw. Wij zijn hen
daarvoor zeer erkentelijk.
Druk binnenwerk
druk & printservice
15