Informatieblad maart 2007 - De Haan

22
losse babbel
Informatieschepen Wilfried
Vandaele
Het is een traditie om bij het begin van een nieuwe
legislatuur naar de accenten te peilen, die de
kersverse schepen voor Informatie wil leggen.
Dit wordt dus een losse, zij het onoverkomelijk
informatieve babbel met Wilfried Vandaele.
Het spreekwoord van de nieuwe bezems
kennen we al. De nieuwe schepen is in de
informatie gepokt en gemazeld. Moeten we
op dat vlak nu een totale ommekeer verwachten
met een resem nieuwigheden?
“Je praat alsof Informatie een ziekte is. Als dat
zo zou zijn, dan ben ik in elk geval besmet. In
1982, nota bene een kwarteeuw geleden, zette
ik mijn eerste stappen in de gemeentepolitiek.
Ook een beetje omdat ik licentiaat ben in de
pers- en communicatiewetenschappen werd ik
toen door mijn groep naar de redactieraad voor
het gemeentelijke infoblad afgevaardigd. Bij de
huidige verdeling van de mandaten was ik wel
geïnteresseerd om ‘informatie’ toebedeeld te krijgen.
‘Tabula rasa’ is niet mijn stijl. Je kunt beter
constructief verder bouwen op wat al bestaat,
een beetje sleutelen om wat goed is nog beter
te maken.
Neem nu onze website, die oogt goed, werkt vlot,
wordt uitermate gewaardeerd. Maar door omstandigheden
is vooral de toeristische informatie
goed uitgewerkt. De info die louter of vooral de
inwoner aanbelangt, schiet volgens mij tekort. Er
moet al in het hoofdmenu meteen een duidelijk
onderscheid komen tussen inwoner en toerist.
Bovendien moeten wij onze webinformatie sneller
actueel houden, wat nooit makkelijk is.”
Welke toekomst gaat ons papieren informatieblad
tegemoet, finaal de kachel in?
“Zoals hiervoor al aangekaart ligt het informatieblad
mij al 25 jaar nauw aan het hart. Maar het is
nu net die kachel die mij stoort. Het is niet de bedoeling
van het blad een ‘collectors item’ te maken
maar het zou mij plezier doen te horen dat
men het ten eerste leest en ten tweede een tijdje
bewaart, dat het niet –vaak ongelezen– meteen
naar de papierslag verwezen wordt. Een eerste
ingreep is alvast de keuze van beter papier die de
leesbaarheid en de foto’s ten goede komt. Ook
aan de vormgeving wordt gewerkt. Uiteraard is
vooral de inhoud van belang. Ik wil erop toezien
dat de lezer er iets aan heeft, dat de informatie
relevant, boeiend en misschien ook eens geestig
is. Inwoners moeten aan bod komen en lokale
initiatieven in de kijker geplaatst. Er moet ruimte
zijn om het beleid toegankelijker te maken, om
de mensen niet alleen te vertellen wat er beslist
en uitgevoerd wordt, maar ook waarom. In sommige
gemeenten stoomt het schepencollege het
infoblad klaar. Wij hebben een traditie om met
alle politieke groepen en alle adviesraden vorm
te geven aan een redactieraad, die het blad
maakt. Een goed systeem, houden zo!”
Hoe moet het verder met wijkraden, hoorzittingen
en publieke vergaderingen. Gaan
die voor de bijl of wordt ook hier weer gesleuteld
aan de bestaande structuren?
“Zoals ik al zei, wat goed is, mag behouden
blijven. Maar ik wil vermijden dat er vergaderd
wordt om te vergaderen. Het gemeentebestuur
moet geen praatcafé of klaagzangen organiseren.
Ik wil meer projectgebonden hoorzittingen –denk
aan Ter Zee, of de herinrichting van Vlissegem
dorp–, werkgroepen met inwoners die bij bepaalde
problemen betrokken zijn –denk aan de
bescherming van het Erfgoed–, informatieve sessies
voor wie echt belangstelling opbrengt voor
een initiatief –denk aan het gemeentelijk structuurplan.
Zo werkt de informatiestroom in twee
richtingen, zowel inwoners als beleidsvoerders
leren er iets uit, toch?”