Profeten en Koningen - Ellen G. White

kudden, de dalen tooien zich met koren: zij jubelen elkander toe, ook zingen
zij". 5.
Toen had Israël God erkend als Degene die de grondslagen der aarde
had gelegd. Als uiting van hun geloof hadden zij gezongen: "De waterdiepte
-- Gij hebt haar als met een kleed bedekt, boven de bergen stonden de
wateren; zij vloden voor uw dreigen, zij haastten zich weg voor de stem van
uw donder; bergen rezen op, dalen zonken neer op de plaats waar Gij hun
grondslag hebt gelegd. Gij hebt een grens gesteld die zij niet overschrijden:
zij zullen de aarde niet weer bedekken". Door de kracht van de Almachtige
worden de elementen van de natuur in de aarde en de zee binnen hun perken
gehouden. En deze elementen gebruikt Hij voor het welzijn en geluk van zijn
schepselen. Zijn rijke schatkamer" wordt geopend "om op zijn tijd de
regen ... te geven" en het werk der handen te zegenen. 7 "Hij zendt de
bronnen naar de beken, tussen de bergen vloeien zij daarheen; zij drenken
alle dieren des velds, de wilde ezels lessen hun dorst. Daarbij woont het
gevogelte des hemels, van tussen de takken laat het zijn lied horen ..."
"Hij doet het gras uitspruiten voor het vee, het groene kruid ter
bewerking door de mens, brood uit de aarde voortbrengende en wijn, die het
hart des mensen verheugt, het aangezicht doende glanzen van olie; ja, brood,
dat het hart des mensen versterkt..
"Hoe talrijk zijn uw werken, Here, Gij hebt ze alle met wijsheid
gemaakt; de aarde is vol van uw schepselen. Daar is de zee, groot en wijd
uitgestrekt, waarin gewemel is zonder tal, kleine zowel als grote dieren ... Zij
alle wachten op U, dat Gij hun spijze geeft te rechter tijd; geeft Gij hun die,
zij zamelen op, opent Gij uw hand, zij worden met goed verzadigd". 8
"Israël had overvloedig gelegenheid tot blijdschap. Het land dat de
Here hun had gegeven, was een land, overvloeiende van melk en honing.
94