Profeten en Koningen - Ellen G. White

beker koud water te drinken geeft, voorwaar Ik zeg u, zijn loon zal hem
geenszins ontgaan". 4
In de lange jaren van droogte en hongersnood bad Elia vurig dat de
harten van Israël afgewend zouden worden van de afgodendienst tot trouw
aan God. Lijdzaam wachtte de profeet, terwijl Gods hand zwaar drukte op
het beproefde land. Bij het zien van het lijden en gebrek aan alle kanten werd
zijn hart vervuld van smart, en wenste hij dat hij de macht bezat om spoedig
een hervorming tot stand te brengen. Maar God zelf werkte zijn plannen uit,
en zijn dienstknecht kon alleen maar bidden in geloof, en wachten op de tijd
dat God zou ingrijpen.
De afval in de dagen van Achab was het gevolg van vele jaren van
zondigen. Stap voor stap, jaar voor jaar was Israël van de goede weg
afgeweken. Geslacht na geslacht hadden ze geweigerd een effen baan voor
hun voeten te maken, en ten slotte had het merendeel zich overgegeven aan
de leiding van de macht van het kwaad.
Omstreeks een eeuw was voorbijgegaan sedert Israël, onder leiding van
David, eensgezind lofliederen had gezongen voor de Allerhoogste, waardoor
ze hun volkomen afhankelijkheid van Hem erkenden voor dagelijkse genade.
Luister naar hun lofzangen:
"O God van ons heil.. ., waar de morgen gloort en de avond daalt,
brengt Gij gejuich. Gij bezoekt het land en verleent het overvloed, Gij maakt
het zeer rijk. De beek Gods is vol water, Gij bereidt hun koren. Ja, zo bereidt
Gij alles. Gij drenkt zijn voren, Gij doorvochtigt zijn kluiten, door
regenstromen maakt Gij het week; Gij zegent zijn gewas.
Gij kroont het jaar van uw goedheid, uw sporen druipen van vet, de
heuvelen omgorden zich met gejuich; de landouwen zijn bekleed met
93