Profeten en Koningen - Ellen G. White

de aarde, niet langer bevochtigd door dauw of regen, droog en alles wat
groeide verdorde. Met het verstrijken van de tijd gingen stromen waarvan
men het nooit gedacht had, afnemen. Toch werd het volk door zijn leiders
aangemaand vertrouwen te hebben in de macht van Baal, en de profetie van
Elia als zinloze woorden te vergeten. De priesters hielden vol dat de regen
viel door de macht van Baal. Vrees niet de God van Elia, en beef niet voor
zijn woord, zeiden ze; het is Baäl die de oogst brengt op zijn tijd, en die voor
mens en dier zorgt.
Gods boodschap aan Achab gaf aan Izebel en haar priesters, alsmede
aan alle volgelingen van Baal en Astarte de gelegenheid de macht van hun
goden te bewijzen, en indien mogelijk aan te tonen dat de woorden van Elia
onjuist waren. Tegen de verzekeringen van honderden afgodische priesters
stond alleen de profetie van Elia. Als Baal, ondanks de woorden van de
profeet, dauw en regen kon geven, zodat de stromen niet droog werden en
alles bleef groeien, laat dan de koning van Israël hem dienen, en heel het
volk zeggen dat hij God is.
Vastbesloten het volk onder hun ban te houden, gaan de priesters van
Baal door met het brengen van offeranden aan hun goden, terwijl ze hen dag
en nacht aanroepen om de aarde regen te geven. Met kostbare offers trachten
de priesters de toorn van hun goden af te wenden; met een ijver en
toewijding, een betere zaak waard, schaarden ze zich om hun heidense
altaren, en blijven ernstig bidden om regen. Elke nacht stijgen in heel het
gedoemde land hun kreten en smeekbeden op. Maar overdag verschijnen
geen wolken om de brandende stralen van de zon tegen te houden. Dauw
noch regen verfriste de aarde. Het woord van God staat onwankelbaar
tegenover alles wat de priesters van Baal doen.
Een jaar gaat voorbij, zonder dat er regen valt. De aarde is droog als
perkament De brandende hitte van de zon vernietigt de weinige plantengroei
86