Profeten en Koningen - Ellen G. White

waarschuwingen naar de afvallige koning en aan het volk; maar deze
waarschuwingen klonken vergeefs. Tevergeefs wezen de geïnspireerde
boodschappers op het feit, dat Jehova de enige ware God in Israël was;
tevergeefs maakten ze de wetten groot, die Hij hen had toevertrouwd. In de
ban van de buitensporige vormen van afgodendienst volgde het volk het
voorbeeld van de koning en diens hof, en gaf zich over aan de bedwelmende,
ontaardende genoegens van een zinnelijke eredienst. In hun verblindheid
verwierpen ze God en zijn eredienst. Het licht, dat hun zo genadig was
geschonken, was duisternis geworden. Het fijne goud was verduisterd.
Hoe was de heerlijkheid van Israël geweken! Nooit eerder was Gods
uitverkoren volk zo diep gezonken. Er waren "vierhonderd vijftig profeten
van de Baäl" en nog "vierhonderd profeten van de Asjera". 15 Alleen een
wonder van God zou het volk kunnen bewaren voor volkomen vernietiging.
Israël had zich vrijwillig losgemaakt van Jehova; toch zag de Here nog vol
ontferming uit naar hen die tot zonde verleid waren, en Hij stond op het punt
hen één van zijn grootste profeten te zenden, die velen zou terugbrengen naar
de God van hun vaderen.
82