Profeten en Koningen - Ellen G. White

In zijn poging zo de Godheid af te beelden, overtrad Jerobeam het
duidelijk gebod van Jehova: "Gij zult u geen gesneden beeld maken ... Gij
zult u voor die niet buigen, noch hen dienen".1
Het verlangen om de tien stammen te verhinderen naar Jeruzalem te
gaan, leefde zo sterk in Jerobeam, dat hij de voornaamste zwakheid van zijn
plan uit het oog verloor. Hij dacht niet aan de grote gevaren waaraan hij de
Israëlieten blootstelde door hun een afgodisch symbool van de Godheid,
waarmee hun voorouders zo bekend waren geweest in de Egyptische
slavernij, voor ogen te plaatsen. Jerobeams recent verblijf in Egypte had hem
de dwaasheid van zijn plan moeten leren. Maar zijn vaste voornemen om de
noordelijke stammen te weerhouden de jaarlijkse feesten bij te wonen in de
heilige stad bracht hem ertoe deze onverstandige maatregel te nemen. "Het is
te veel voor u om op te trekken naar Jeruzalem", zei hij. "Dit zijn uw goden,
o Israël, die u uit het land Egypte hebben geleid". 2 Op deze wijze werden ze
uitgenodigd zich te buigen voor gouden beelden, en andere vormen van
aanbidding aan te nemen. De koning trachtte de Levieten die in zijn land
leefden, over te halen om als priesters te dienen in deze heiligdommen te
Betel en Dan; maar hierin slaagde hij niet.
Daarom was hij gedwongen om priesters te nemen "uit alle kringen van
het volk". Opgeschrikt door dit alles vluchtten velen, die trouw waren
gebleven aan God, waaronder een aantal Levieten, naar Jeruzalem, om daar
te aanbidden zoals God had voorgeschreven.
"Jerobeam voerde een feest in voor de achtste maand, voor de
vijftiende dag dier maand, overeenkomstig het feest in Juda, en hij besteeg
het altaar. Zo deed hij te Betel en offerde aan de kalveren die hij gemaakt
had. Daarbij liet hij telkens de priesters der hoogten, die hij aangesteld had,
in Betel optreden".3
70