Profeten en Koningen - Ellen G. White

De Here stelde Rechabeam niet in de gelegenheid zijn gedragslijn ten
uitvoer te brengen. Onder de stammen waren velen die in opstand waren
gekomen tegen de verdrukking onder Salomo's bestuur, en dezen meenden
dat ze niet anders konden doen dan in opstand te komen tegen het huis van
David. "Toen geheel Israël zag, dat de koning niet naar hen luisterde, gaf het
volk de koning ten antwoord: Wij hebben geen deel aan David, en geen
erfbezit met de zoon van Isaï! Naar uw tenten, Israël! Zorg nu voor uw eigen
huis, David! En Israël ging naar zijn tenten". 9 De breuk, veroorzaakt door
de overhaaste toespraak van Rechabeam, bleek onherstelbaar. Van nu af
waren de twaalf stammen verdeeld; de stammen van Juda en Benjamin
vormden het zuidelijk deel, het rijk van Juda, onder het bestuur van
Rechabeam; terwijl de tien noordelijke stammen een apart bestuur vormden,
bekend als het koninkrijk Israël, onder leiding van Jerobeam als koning. Zo
ging de voorzegging van de profeet aangaande de scheuring van het rijk in
vervulling. Het was een beschikking van ‘s Heren wege.
Toen Rechabeam zag dat de tien stammen hun trouw jegens hem
hadden opgezegd, kwam hij in actie. Door een van de invloedrijke mannen in
zijn rijk, Adoram, die over de herendienst was gesteld, deed hij een poging
hen terug te winnen. Maar de vredesgezant werd ontvangen op een wijze die
getuigde van de gevoelens omtrent Rechabeam. "Geheel Israël stenigde hem,
zodat hij stierf". Opgeschrikt door dit bewijs van de kracht van de opstand
"slaagde Rechabeam er ternauwernood in, de wagen te beklimmen, om naar
Jeruzalem te vluchten". 10
In Jeruzalem "riep hij het gehele huis van Juda en de stam Benjamin
bijeen, honderdtachtigduizend strijdbare jongemannen, om te strijden tegen
het huis van Israël en het koningschap terug te brengen aan Rechabeam, de
zoon van Salomo. Maar het woord Gods kwam tot Semaja, de man Gods:
Zeg tot Rechabeam, de zoon van Salomo, de koning van Juda, en tot het
gehele huis van Juda en Benjamin en de rest van het volk: zo zegt de Here:
63