Profeten en Koningen - Ellen G. White

zond hij zijn zoon tot hen, zeggende: Mijn zoon zullen zij ontzien. Maar toen
de pachters de zoon zagen, zeiden zij tot elkander: Dit is de erfgenaam,
komt, laten wij hem doden, om zijn erfenis aan ons te brengen. En zij grepen
hem en wierpen hem buiten de wijngaard en doodden hem". Nadat Christus
de priesters hun de bekroning van hun boosheid had voorgehouden, stelde hij
hen de vraag: "Wanneer nu de heer van de wijngaard komt, wat zal hij met
die pachters doen?" De priesters hadden het verhaal met grote belangstelling
gevolgd; en zonder eraan te denken het onderwerp op zichzelf van
toepassing te brengen, waren ze het eens met het volk door te zeggen: "Een
kwade dood zal hij die kwaden doen sterven en de wijngaard zal hij verhuren
aan andere pachters, die hem de vruchten op tijd zullen afleveren".
Zonder het te weten, hadden ze hun eigen vonnis uitgesproken. Jezus
zag op hen neer en onder zijn doorzoekende blik wisten ze dat Hij het
verborgene van hun harten had gelezen. Zijn goddelijkheid straalde hen met
onmiskenbare kracht tegen. Ze zagen in de pachters een beeld van zichzelf,
en onwillekeurig riepen ze uit: "Dat zij verre!"
Plechtig en verdrietig vroeg Christus: "Hebt gij nooit gelezen in de
Schriften: De steen, die de bouwlieden afgekeurd hadden, deze is tot een
hoeksteen geworden; van de Here is dit geschied, en het is wonderlijk in
onze ogen? Daarom, Ik zeg u: het koninkrijk Gods zal van u weggenomen
worden en het zal gegeven worden aan een volk, dat de vruchten daarvan
opbrengt.
En wie op deze steen valt, zal verpletterd worden, en op wie hij valt,
die zal hij vermorzelen". 16
Christus zou de ondergang van het joodse volk hebben afgewend als
het volk Hem had aangenomen. Maar nijd en afgunst maakten hen
onverzoenlijk. Ze hadden zich voorgenomen dat ze Jezus van Nazaret niet
543