Profeten en Koningen - Ellen G. White

gemaakt, trouw gehouden moest worden. Alleen door oprecht berouw kon
Gods zegen hun deel zijn. "Tracht maar God te vermurwen", pleitte de
profeet, "dat Hij ons genadig zij!" 6 Het eeuwenoude plan voor de verlossing
van de mensheid zou echter niet door een tijdelijk falen van Israël
mislukken. Het mocht dan al waar zijn dat degenen, tot wie de profeet zich
richtte, geen acht sloegen op de boodschap; maar Gods plannen zouden
niettemin gestadig in vervulling gaan. "Vanwaar de zon opkomt tot waar zij
ondergaat", had de Here door zijn boodschapper doen weten, "is mijn naam
groot onder de volken, allerwege wordt mijn naam reukwerk gebracht en een
rein spijsoffer, want groot is mijn naam onder de volken, zegt de Here der
heerscharen". 7 Het verbond van "leven en vrede" dat God met de zonen van
Levi had gemaakt, -- het verbond dat onnoemelijke zegeningen zou hebben
gebracht als het gehouden was -- wilde de Here nu vernieuwen met hen die
vroeger geestelijke leiders waren geweest, maar die door de zonde
"verachten en vernederden voor het gehele volk" waren. 8
Plechtig werden de boosdoeners gewaarschuwd dat de oordeelsdag zou
aanbreken, en de Here iedere zondaar met een haastig oordeel zou bezoeken.
Toch werd niemand zonder hoop gelaten; de profetieën van Maleachi over
het oordeel gingen gepaard met uitnodigingen tot de onboetvaardigen om
vrede te sluiten met God. "Keert terug tot Mij", nodigde de Here, "dan zal Ik
tot u terugkeren" 9
Men zou menen dat ieder hart aan zulk een uitnodiging gehoor zou
moeten geven. De God des hemels smeekt zijn dwalende kinderen tot Hem
terug te keren, om met Hem samen te werken in het bevorderen van zijn
werk op aarde. De Here steekt zijn hand uit om de hand van Israël vast te
pakken hen te helpen op het smalle pad van zelfverloochening en
zelfopoffering, om met Hem de erfenis als kinderen van God te delen. Zullen
ze gehoor geven? Zullen ze ontdekken wat hun enige hoop is?
538