Profeten en Koningen - Ellen G. White

Hoofdstuk 60
"Het huis van Israël"
In de verkondiging van de waarheden van het eeuwig evangelie aan
ieder volk, natie, taal en stam vervult Gods kerk op aarde in deze tijd de
profetie uit het verleden: "Israël zal bloeien en uitspruiten, zodat zij de
wereld met vruchten vervullen".1 De volgelingen van Jezus bezetten in
samenwerking met hemelse wezens steeds meer de woeste plaatsen op aarde;
en als gevolg van hun werk is een rijke oogst van kostbare zielen zichtbaar.
Nu brengt als nooit tevoren de verspreiding van de bijbelse waarheden door
een toegewijde kerk aan de mensen de zegeningen, eeuwen geleden
afgebeeld in de belofte aan Abraham en aan geheel Israël -- aan Gods
gemeente in alle tijden -- "Ik zal u zegenen, ... en gij zult tot een zegen zijn".
2 Deze belofte van zegening had in grote mate vervuld moeten worden in de
eeuwen die volgden op de terugkeer van de Israëlieten uit het land van hun
ballingschap
Het was Gods bedoeling dat de hele aarde voorbereid zou worden op
de eerste komst van Christus zoals nu de weg wordt voorbereid op zijn
wederkomst. Na de jaren van vernederende ballingschap beloofde God
genadig door Zacharia aan zijn volk Israël: "Ik keer weder tot Sion en Ik
woon binnen Jeruzalem; Jeruzalem zal de stad der trouw, en de berg van de
Here der heerscharen zal de berg der heiligheid genoemd worden." En van
zijn volk zei Hij: "Ik zal hun tot een God zijn, in trouw en in gerechtigheid".
3 Deze beloften waren gegeven op voorwaarde van gehoorzaamheid. De
zonden waardoor de Israëlieten gekenmerkt waren voor hun wegvoering,
mochten niet herhaald worden. "Spreekt eerlijk recht", had de Here gezegd
tot hen die bezig waren met de herbouw, "bewijst elkander liefde en
barmhartigheid; verdrukt weduwe noch wees, bijwoner noch arme, en
536