Profeten en Koningen - Ellen G. White

Later in Israëls geschiedenis, kort voor de eerste komst van Christus,
werd algemeen verstaan dat naar de komst van de Messias werd verwezen in
de profetie: "Het is te gering dat gij Mij tot een knecht zoudt zijn om de
stammen van Jakob weer op te richten en de bewaarder van Israël terug te
brengen; Ik stel u tot een licht der volken, opdat mijn heil reike tot het einde
der aarde". "De heerlijkheid des Heren zal zich openbaren en al het levende
tezamen zal dit zien", had de profeet voorzegd. Van dit licht der volken
getuigde Johannes de Doper later zo vrijmoedig, toen hij uitriep: "Ik ben de
stem van een die roept in de woestijn: Maakt recht de weg des Heren, gelijk
de profeet Jesaja gesproken heeft". 14
Aan Christus werd de profetische belofte gegeven: "Zo zegt de Here,
Israëls Verlosser, zijn Heilige, tot de diep verachte, de bij het volk
verafschuwde ... Zo zegt de Here . ..: Ik zal u behoeden en u stellen tot een
verbond voor het volk om het land weder te herstellen, om verwoeste
eigendommen weer tot een erfdeel te maken, om tot de gevangenen te
zeggen: Gaat uit! tot hen die in de duisternis zijn: Komt te voorschijn! . . . Zij
zullen hongeren noch dorsten, woestijngloed noch zonnesteek zal hen
treffen, want hun Ontfermer zal hen leiden en hen voeren aan waterbronnen".
15
De getrouwen onder het volk der joden, die afstammelingen waren van
de lijn waardoor een kennis van God was bewaard gebleven, sterkten hun
geloof door deze en soortgelijke uitspraken te overdenken. Met grote
vreugde lazen ze dat de Here iemand zou zalven "om een blijde boodschap te
brengen aan ootmoedigen, om te verbinden gebrokenen van hart, om voor
gevangenen vrijlating uit te roepen en voor gebondenen opening der
gevangenis; om uit te roepen een jaar van het welbehagen des Heren". 16
Toch was hun hart met droefheid vervuld als ze dachten aan het lijden dat
Hij moest ondergaan om Gods plan in vervulling te doen gaan. Met diepe
ootmoed lazen ze de woorden in de profetische boekrol:
525