Profeten en Koningen - Ellen G. White

Priester en Koning; en eenmaal elk jaar werd hun aandacht gericht op de
slotgebeurtenissen van de grote strijd tussen Christus en satan, de volledige
reiniging van het heelal van zonde en zondaars. De offeranden en gaven van
de Mozaïsche eredienst wezen steeds naar een betere dienst, de hemelse. Het
aardse heiligdom was "een zinnebeeld voor de tegenwoordige tijd", waar
gaven en offers werden gebracht; de beide afdelingen waren "afbeeldingen
van de hemelse dingen"; want Christus, onze grote Hogepriester, doet nu
dienst "in het heiligdom, in de ware tabernakel, die de Here opgericht heeft,
en niet een mens". 10Van de dag waarop de Here tot de slang in het paradijs
had gezegd: "Ik zal vijandschap zetten tussen u en de vrouw, tussen uw zaad
en haar zaad"; 11 heeft satan geweten dat hij nooit absolute heerschappij kan
hebben over de inwoners van deze wereld. Toen Adam en zijn zonen
begonnen met het brengen van de ceremoniële offeranden, door God
ingesteld als beeld van de komende Verlosser, zag satan in deze
zinnebeelden een beeld van de gemeenschap tussen de aarde en de hemel. In
de lange eeuwen die volgden, heeft hij steeds getracht deze gemeenschap te
storen. Onvermoeid heeft hij getracht God op onjuiste wijze voor te stellen,
en de zinnebeelden die heenwijzen op de Heiland, te verdraaien, en bij het
merendeel van de mensen heeft hij succes gehad.
Terwijl God de mensen wilde leren dat zijn liefde de drijfveer was om
de Gave te zenden die hen met zich verzoent, heeft de aartsvijand van de
mens getracht God voor te stellen als Iemand die plezier heeft in hun
ondergang. Zo zijn de offeranden en de instellingen, die door God zijn
bedoeld om zijn liefde te openbaren, verdraaid om dienst te doen als
middelen waardoor zondaars vergeefs de hoop hebben gekoesterd om door
gaven en goede werken de toorn van een beledigde God te verzoenen.
Tegelijkertijd heeft satan getracht de boze neigingen en hartstochten in de
mens wakker te roepen en te sterken, zodat ze door herhaalde overtredingen
steeds verder zouden afdwalen van God en onlosmakelijk met de banden der
zonde geketend zouden worden
522