Profeten en Koningen - Ellen G. White

gehoorzamen. En om dit te maken tot een "vast verbond", dat in blijvende
vorm bewaard zou worden als herinnering aan de verplichting die ze op zich
hadden genomen, werd het op schrift gesteld en door de priesters, de
Levieten en vorsten getekend. Het moest dienen als herinnering aan hun
verplichtingen en als bescherming tegen verzoeking. Het volk verplichtte
zich onder ede "om te wandelen naar de wet van God, die door de dienst van
Mozes, de knecht Gods, gegeven was, en om naarstig te onderhouden al de
geboden, verordeningen en inzettingen van de Here, onze Here".
De eed, toen afgelegd, hield ook een belofte in zich niet door het
huwelijk te vermengen met het volk van het land
Eer de dag van het vasten eindigde, openbaarde het volk nog verder
hun voornemen terug te keren tot de Here, door de belofte af te leggen de
sabbat niet langer te ontheiligen. Nehemia oefende bij deze gelegenheid niet
zijn gezag uit, zoals hij dat later zou doen, om heidense handelaars tegen te
houden binnen Jeruzalem te komen; maar in een streven het volk te
beschermen voor het toegeven aan verleiding, verplichtte hij hen door een
plechtig verbond om niet de sabbat te overtreden door van deze handelaars te
kopen, in de hoop dat dit de kooplieden zou ontmoedigen, zodat er een eind
aan hun handel zou komen.
Ook werden voorzieningen getroffen om de openbare erediensten van
God te onderhouden. Behalve de tienden beloofde de vergadering jaarlijks
een bepaalde som voor de heiligdomsdienst bijeen te brengen. "Wij hebben
het lot geworpen", schrijft Nehemia, "over de levering van het hout, te
brengen naar het huis van onze God ... de eerstelingen van onze akker en de
eerstelingen van alle boomvruchten, jaar op jaar naar het huis des Heren te
brengen; eveneens de eerstgeborenen van onze zonen en van ons vee, zoals
in de wet is voorgeschreven, de eerstgeborenen van onze runderen en van
ons kleinvee".
509