Profeten en Koningen - Ellen G. White

Hoofdstuk 57
Onderwezen in de wet van God
De dag van het bazuingeschal was aangebroken. Velen waren in
Jeruzalem bijeengekomen. He? toneel was in treurige zin belangwekkend.
De muur van Jeruzalem was herbouwd en de poorten waren gesloten; maar
een groot deel van de stad lag nog in puin.
Op een houten verhoging in een van de breedste straten, aan alle kanten
omringd door de droeve overblijfselen van de vergane glorie van Juda, stond
Ezra, nu een bejaard man. Rechts en links stonden zijn broeders, de Levieten.
Hij zag van de verhoging neer op een zee van hoofden.
Uit alle omringende landen hadden de Israëlieten zich verzameld. "Ezra
loofde de Here, de grote God, en het gehele volk antwoordde, terwijl het de
handen omhoog hief: Amen, Amen. En zij knielden en bogen zich neder
voor de Here met het gelaat ter aarde".
Toch was zelfs hier een bewijs van de zonde van Israël. Door hun
huwelijk met andere volken was de Hebreeuwse taal bedorven, en was er
grote zorg nodig van de zijde van de spreker om de wet te verklaren in de
taal van het volk, zodat iedereen deze kon begrijpen. Bepaalde priesters en
Levieten hielpen Ezra bij het uitleggen van de wet. "Zij lazen namelijk uit
het boek, uit de wet Gods, duidelijk voor en gaven uitlegging, zodat men het
voorgelezene begreep".
"Het gehele volk hoorde aandachtig naar het boek der wet". Ze
luisterden oplettend en eerbiedig naar de woorden van de Allerhoogste. Toen
de wet werd verklaard, waren ze van hun zonde overtuigd en treurden over
506