Profeten en Koningen - Ellen G. White

tempel. "Wij moeten samen naar het huis Gods gaan", stelde hij voor;
"binnen de tempel, en dan de deuren van de tempel sluiten, want zij komen
om u te doden, ja, vannacht nog komen zij om u te doden".
Als Nehemia deze verraderlijke raad had opgevolgd, zou hij zijn geloof
in God hebben prijsgegeven, en in de ogen van het volk zou hij lafhartig en
verachtelijk zijn geweest. Met oog op het belangrijke werk dat hij op zich
had genomen, en het vertrouwen dat hij voorgaf te hebben in Gods macht,
zou het absoluut onbestaanbaar voor hem zijn geweest zich te verbergen
alsof hij bang zou zijn. Dit bericht zou zich spoedig onder het volk verspreid
hebben, ieder zou op eigen veiligheid zijn bedacht, en de stad zou
onverdedigd zijn achtergebleven om een prooi te worden van de vijanden.
Die ene overstandige daad van Nehemia zou in feite betekend hebben dat
alles verloren was.
Nehemia had niet veel tijd nodig om de ware aard en bedoeling van
zijn raadgever te ontdekken. "Ik merkte duidelijk, dat God hem niet
gezonden had", zegt hij, "maar hij had die profetie over mij gesproken,
omdat Tobia en Sanballat hem omgekocht hadden. Daartoe was hij
omgekocht, dat ik bevreesd zou worden en, door iets dergelijks te doen, zou
zondigen; dan zou het hun stof gegeven hebben tot een kwaad gerucht ten
einde een smaad op mij te werpen".
De schandelijke raad, door Semaja gegeven, werd ondersteund door
meer dan een van de vooraanstaande mannen die, hoewel ze voorgaven
vrienden te zijn van Nehemia, in het geheim met zijn vijanden verbonden
waren Hun strik werd echter tevergeefs gelegd. Het onbevreesde antwoord
van Nehemia luidde: "Zou een man als ik vluchten? Hoe kan iemand als ik
de tempel binnengaan en in leven blijven? Ik ga niet!"
Niettegenstaande het samenzweren van vijanden, zowel openlijk als in
501